Kutsal Kalp
Bugün Kutsal Kalp herkesin dilinde olan ve toplumun birçok alanında var olan bir konu. İlgisi son yıllarda katlanarak arttı; uzmanlar ve kamuoyunda tartışmalara, ihtilaflara ve büyük ilgiye yol açtı. Kutsal Kalp hayatımızı doğrudan veya dolaylı olarak etkilediği için hepimizi ilgilendiren bir konu. Bu makalede Kutsal Kalp ile ilgili farklı yönleri inceleyeceğiz, etkilerini, sonuçlarını ve olası çözümlerini analiz edeceğiz. Bütünüyle anlamak ve en iyi şekilde ele alma alternatiflerini bulmak için farklı açılardan ele alınmayı hak eden bir sorunla karşı karşıyayız.
Kutsal Kalp, Hristiyanlık'ta Hazreti İsa'nın yüreğinin "Tanrı'nın insanlığa olan sınırsız ve tutkulu sevgisinin" yansıması olarak kabul edilen sembolik bir ifadedir.
Kutsal Yazıların Kökenleri
Bu ibadetin Kutsal Kitap’ın köklerini bulduğu yeri esas olarak Yuhanna İncil'dir. “İçinden diri su ırmakları akacaktır” (Yuhanna 7: 37). Yuhanna 19:34 'e göre “çarmıhta delinmiş tarafından kan ve su akıyordu”.
İbadetin Tarihi" class="mw-editsection-visualeditor">değiştir | kaynağı değiştir]
İsa'nın Kutsal Kalp’ine içten bağlılık 12. yüzyılda Batı Kilisesi'nde başladı. İsa'nın delinmiş tarafındaki yaranın üzerine yapılan bir meditasyondan kaynaklanıyordu. Orta Çağ boyunca bu içten bağlılık manastırlarda bulundu ve Hackeborn'lu Azize Melchtilde gibi rahibelerin vizyonlarına konu oldu. Bu ibadetin modern biçimiyle popüler hale getirilmesi, 1673 ile 1675 yılları arasında kendisine bir dizi görümler sırasında bağlılığını İsa'dan öğrendiğini söyleyen Fransa'dan bir Roma Katolik rahibesi olan Azize Marguerite-Marie Alacoque'den geliyor. Bir de 19'uncu yüzyılda, Portekiz'deki başka bir Katolik rahibenin mistik vahiylerinden, Kutsal Kalp adıyla Azize Meryem'den de kaynaklanır.
On altıncı ve on yedinci yüzyıllarda Kutsal Kalp ibadeti, Avilalı Yuhanna (ö. 1569) ve François de Sales (ö. 1622) gibi iki Kilise Doktoru’nun yazılarında bulundu. Cizvitler de Claude La Colombière'den başlayarak içten bağlılığın yayılmasında çok önemli bir rol oynadılar. Kutsal Kalp’e içten bağlılığın teolojik temelini ilk kuran, Meta Cordium - Cor Jesu (Kalplerin amacı - İsa'nın Yüreği) adlı kitabında Polonyalı Cizvit Kasper Druzbicki (1590-1662) idi. Anglikan'da ve Puritain'ler arasında benzer bir içten bağlılık, Isaac Ambrose, Richard Baxter veya Thomas Goodwin gibi ilahiyatçılar tarafından "Yeryüzünde Günahkarlara Karşı Cennetteki Mesih'in Yüreği" (1643) adlı eseri ile popüler hale getirildi.
Tasvir
Kutsal Kalp genellikle Hristiyan sanatında ilahi ışıkla parlayan, mızrak yarasıyla delinmiş, dikenli taç ile çevrelenmiş, üzerinde bir haç ve kanama bulunan alevli bir kalp olarak tasvir edilir. Bazen görüntü, İsa'nın koynunda parıldarken yaralı elleri kalbi işaret ederek gösterilir. Yaralar ve dikenli taç İsa'nın ölüm şeklini ima ederken ateş, ilahi sevginin dönüştürücü gücünü temsil eder.
Kutsal Kalp Bayramı
Latin Kilisesi'nde, Kutsal Kalp’in ciddiyeti 1765'te Papa XIII. Clemens tarafından başlatıldı ve 1856'da Papa IX. Pius tarafından tüm Katolik Kilisesi'ne genişletildi. İsa'nın Kutsal Kalp Ayini, Efkaristiya Bayramı veya Pazar Hamsin Yortusu'ndan 19 gün sonra kutlanır.
Kaynakça
- ^ Klein, Peter (2000). The Catholic Source Book. Harcourt Religion Publishers. ss. 374-376. ISBN 0-15-950653-0.
- ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 490-492 Cilt 12 ISBN 0-7876-4016-6.
- ^ S. Wakefield, Gordon (1983). A Dictionary of Christian Spirituality. SCM Press LTD. ss. 347-348.
