Parnasizm
Bu makale, toplumun farklı kesimleri üzerindeki etkisi nedeniyle son zamanlarda özel bir önem kazanan Parnasizm konusunu ele almayı amaçlamaktadır. Parnasizm'den bu yana, uzmanların ve genel kamuoyunun dikkatini çeken tartışmalar ve ihtilaflar ortaya çıktı ve bunların sonuçlarının anlaşılmasına yönelik artan bir ilgi oluştu. Benzer şekilde, Parnasizm, çeşitli yönlerini açıklamaya ve çeşitli alanlardaki etkisini araştırmaya çalışan çok sayıda çalışma ve incelemenin konusu olmuştur. Bu anlamda, bu konuda kapsamlı ve güncel bir vizyon sunmak amacıyla Parnasizm ile ilgili temel hususlar ele alınacaktır.
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Ekim 2016) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Parnasizm, Fransa'da 1860 yılında Çağdaş Parnas (Le Parnasse contemporain) şiir dergisi etrafında toplanan sanatçılarca ortaya çıkarılmış bir edebî akımdır.
Gerçekçiliğin şiire yansımasıdır. Sanat için sanat görüşü benimsenmiştir. Şâir kuyumcu titizliğiyle çalışır. Şekil çok önemlidir. Şiirde Romantizm akımına tepkidir. Dış dünyayı nesnel bir bakışla anlatır. Şiirde ölçü, kafiye ve ses uyumu çok önemlidir. Bu özelliği Parnasizmi Sembolizm'den farklı kılar. Şiiri; ışık, gölge, renk ve çizgilerle sağlamayı düşünürler. Uzak ve yabancı ülkelerin efsanelerinden yararlanırlar. Şâirler şiirlerinde kişiliklerini gizlemişlerdir.
Bu akımın başlıca temsilcileri arasında Théophile Gautier, Theodore de Banville, Leconte de Lisle, Jese Maria de Heredia, S.Prudhomme ve François Coppée bulunmaktadır. Türk edebiyatında ise özellikle Servet-i Fünûn döneminde ilgi görmüştür, Tevfik Fikret, Yahya Kemal ve Cenap Şahabettin başlıca şâirlerdir.
 | Edebiyat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |