İçinde yaşadığımız karmaşık ve çeşitlilik içeren dünyada, Temel doku geniş bir kitle için büyük önem taşıyan ve ilgi duyulan bir konuyu temsil ediyor. Bu makale, tarihsel kökenlerinden bugünkü etkisine kadar Temel doku'in farklı yönlerini ve perspektiflerini keşfetmeyi amaçlamaktadır. Bu sayfalar boyunca, Temel doku'i oluşturan çeşitli yönleri inceleyerek sosyal, politik, ekonomik ve kültürel sonuçlarını analiz edeceğiz. Bu makale, multidisipliner bir yaklaşımla Temel doku'e ilişkin kapsamlı ve zenginleştirici bir vizyon sunmayı amaçlıyor ve okuyucuları bu büyüleyici konu hakkında kendi önyargılarını düşünmeye ve sorgulamaya davet ediyor.
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Ocak 2023) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Temel doku, bitki bünyesinin büyük bir kısmını kaplayan sürekli dokudur. Temel doku, hücre çeperlerinin özelliklerine göre üç gruba ayrılır.
Parankima hücreleri ince çepere sahiptir. Bitkinin çevreye uyumunu sağlamak için her türlü değişime uğrayabilirler. Besin maddesi bakımından zengin özsuyu ile dolu kofullar içerirler. Parankima dokusu ihtiyaç durumunda sekonder meristeme dönüşür. Görevlerine göre dört çeşittir:
Bitkiyi eğilme, bükülme ve çarpmaya karşı koruyan, mekanik destek sağlayan sert hücrelerden oluşan dokudur.
Kollenkima hücrelerinin parankimadan ayrılan yönü hücre çeperlerinin çok kalın olmasıdır. Bu kalınlaşmanın sebebi çeperde selüloz ve pektin birikimidir.
Sklerankima hücreleri bitkiyi dayanıklı ve gerilmeye karşı dirençli hâle getirir. Bu dokuyu meydana getiren hücrelerin çeperleri selüloz, lignin gibi maddelerin birikmesiyle kalınlaşmıştır.
Bu hücreler başlangıçta canlı olmalarına rağmen çeperin kalınlaşması yüzünden ölür. Sklerenkima hücreleri, taş Hücreleri ve lifler olmak üzere iki çeşittir: