Dentaal

Dentaal is een onderwerp dat de afgelopen tijd de aandacht van veel mensen heeft getrokken. Het belang en de relevantie ervan zijn de focus geworden van meerdere debatten en discussies op verschillende gebieden. Van het academische veld tot het professionele veld heeft Dentaal een groeiende belangstelling gegenereerd vanwege de impact en repercussies ervan op de hedendaagse samenleving. Naarmate meer mensen zich verdiepen in de verkenning en het begrip van Dentaal, worden nieuwe perspectieven en benaderingen onthuld die de bestaande kennis over dit onderwerp verrijken. In dit artikel zullen we de belangrijkste aspecten met betrekking tot Dentaal diepgaand onderzoeken, waarbij we de evolutie, de uitdagingen en de mogelijke toekomstige ontwikkelingen ervan analyseren.

Dentaal

Dentaal (Lat.: dens, dentes; tand, tanden), dentale medeklinker of tandklank is in de fonetiek de naam voor een klank, gevormd door de tong met de bovenste tanden (Lat. dens -dentis) contact te laten houden. Afhankelijk van de druk waarmee dit wordt gedaan en van de bijkomende kromming van de tong en van de mate van doorlaten van lucht, zal de geproduceerde klank dan gaan van een zachte /d/ over /dh/, /r/, /s/ naar /t/.

Tandklanken in verschillende talen

Zuivere of apicale tandklanken komen voor in vele talen. Zo zijn er in het Albanees twee laterale approximanten (l-klanken): één apicale alveolaar en één apicale tandklank. Hier wordt de apicale tandklank echter uitgesproken met teruggetrokken achterkant van de tong - in vaktaal: ze wordt gevelariseerd.

Het Sanskriet, het Hindi en alle andere Indo-Arische talen beschikken over een heel stel dentale plofklanken, die fonematisch gezien voorkomen als stemhebbend en stemloos, en met of zonder aanblazing (aspiratie). De nasale plofklank /n/ bestaat ook in deze talen, maar is nogal alveolair en apicaal qua uitspraak. De betreffende coronale stops lijken in de Indische talen sterk op diegene die in het Spaans voorkomen (apicodentale stops), maar verschillen van die in het Frans (laminoalveolaire stops) en zijn duidelijk te onderscheiden van die in het Engels (apicoalveolaire stops). Voor een Indische spreker klinken de alveolaire /t/ en /d/ van het Engels meer zoals de overeenstemmende retroflexe medeklinkers in zijn eigen taal, dan als de tandklanken zelf.

Het Spaans en Italiaans bevatten een reeks dentale stops: apicodentale stops komen voor als allofonen van respectievelijk /t/, /d/ en /n/. Opgemerkt dient te worden dat, terwijl /t/ en /d/ algemeen ervaren worden als apicodentale stops, de Spaanse /n/ over het algemeen ervaren wordt als een apicoalveolaire stop (zoals in het Engels), maar tegelijkertijd de apicodentale plaats van uitspraak aanneemt wanneer ze voor zo'n medeklinker staat. De Spaanse alveolaire lateraal /l/ ondergaat hetzelfde verschijnsel.

De tandklanken in het IPA


IPA Beschrijving Voorbeeld
Taal Spelling IPA Betekenis
dentale nasaal Spaans onda ] golf
stemloze dentale plosief Spaans t ] stier
stemhebbende dentale plosief Spaans donde ] waar
stemloze dentale sibilante fricatief Pools kosa ] zeis
stemhebbende dentale sibilante fricatief Pools koza ] geit
stemloze dentale niet-sibilante fricatief
(ook vaak “interdentaal” genoemd)
Engels thing ] ding
stemhebbende dentale niet-sibilante fricatief
(ook vaak “interdentaal” genoemd)
Engels this ] dit
dentale approximant Spaans codo ] elleboog
dentale laterale approximant Albanees halla ] oksel
dentale flap Spaans pero ] maar
dentale tril Marshallees Ebadon ] Ebadon
dentale ejectieve plosief Tigrinya
dentale ejectieve fricatief Tigrinya ቡቕ ] goed
stemhebbende dentale injectief
dentale klik Xhosa ukúcola ] fijnmalen