In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp Opper-Germaans-Raetische limes, waarbij we de oorsprong, de impact ervan op de samenleving en de relevantie ervan vandaag onderzoeken. Opper-Germaans-Raetische limes is al vele jaren het onderwerp van studie en debat, en de invloed ervan strekt zich uit tot verschillende gebieden van het dagelijks leven, van cultuur tot politiek en technologie. Op deze pagina's zullen we de verschillende aspecten van Opper-Germaans-Raetische limes nader bekijken, en hoe deze zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld. Daarnaast zullen we de rol ervan onderzoeken bij het vormgeven van onze wereld van vandaag en hoe dit de toekomst zou kunnen beïnvloeden. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een fascinerende reis door Opper-Germaans-Raetische limes en ontdek alles wat er te weten valt over dit onderwerp.
Opper-Germaans-Raetische limes | ||
---|---|---|
Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving: Grenzen van het Romeinse Rijk | ||
Land | Duitsland | |
UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
Criteria | ii, iii, iv | |
Inschrijvingsverloop | ||
UNESCO-volgnr. | 430 | |
Inschrijving | 1987 (11e sessie) | |
Uitbreiding | 2005 en 2008 | |
UNESCO-werelderfgoedlijst |
De Opper-Germaans-Raetische limes was het deel van de Romeinse buitengrens van het toenmalige Romeinse Rijk in Opper-Germanië en Raetia. UNESCO heeft dit deel van de limes samen met de delen in het Verenigd Koninkrijk op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
De limes is ontstaan toen de Romeinen in 47 na Chr. definitief van de verovering van Germania afzagen. Belangrijk daarbij was de Varusslag in 9 na Chr. in het Teutoburgerwoud waarbij drie Romeinse legioenen in een hinderlaag werden afgeslacht. Op bevel van keizer Claudius I trokken de Romeinen zich terug op de Rijn, die de grens werd. Daarbij speelde ook een rol dat bevoorrading van de legioenen via de Rijn aanzienlijk eenvoudiger was vanuit het centrum van het Rijk dan via de Elbe.
De versterkingslijn door het Odenwald en Zwarte Woud (de Germaans-Raetische limes) was van hout, al werd het oostelijk deel later met steen herbouwd.