Philippe Noiret

In dit artikel gaan we het hebben over Philippe Noiret, een onderwerp dat de laatste tijd grote belangstelling heeft gewekt. Philippe Noiret is het onderwerp geweest van talloze debatten, onderzoek en reflecties door experts en het grote publiek. De relevantie ervan heeft de grenzen overschreden en heeft een impact gehad op verschillende gebieden van de samenleving, van de politiek tot de populaire cultuur. Daarom is het essentieel om tijd en aandacht te besteden aan een diepgaand begrip van wat var1 is, wat de implicaties ervan zijn en hoe de aanwezigheid ervan de hedendaagse wereld heeft gevormd. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Philippe Noiret verkennen, met als doel licht te werpen op het belang ervan en de uitdagingen die het met zich meebrengt.

Philippe Noiret
Philippe Noiret
Algemene informatie
Geboren 1 oktober 1930
Overleden 23 november 2006
Land Frankrijk
Werk
Jaren actief 1949-2006
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Philippe Noiret (Rijsel, 1 oktober 1930 – Parijs, 23 november 2006) was een bekende Franse acteur die aanvankelijk als toneelspeler en als cabaretier optrad en daarna hoofdzakelijk rollen in speelfilms vertolkte. Hij was bekend om zijn warme stem en zijn vriendelijke elegantie.

Leven en werk

Toneelacteur

Vanaf het einde van de jaren veertig tot het begin van de jaren zestig was Philippe Noiret vooral op het toneelpodium te zien. Hij was actief in het destijds door de Franse toneelregisseur Jean Vilar geleide Théâtre National Populaire (gevestigd in Villeurbanne). Hij speelde in heel wat, al dan niet komische en veelal klassieke toneelstukken van Molière, Shakespeare (Macbeth), Victor Hugo en Bertolt Brecht. In diezelfde tijd deed hij ook aan cabaret. Hij vormde een succesrijk komisch duo met Jean-Pierre Darras.

Jaren zestig: doorbraak als filmacteur

In de jaren zestig stootte Noiret door in de filmwereld. Sleutelfilms waren het echtelijk misdaaddrama Thérèse Desqueyroux (1962), en de komedies La Vie de château (1966) en Alexandre le bienheureux (1968). Zijn toneel carrière was intussen tot stilstand gekomen, en dit zou ruim dertig jaar zo blijven.

Beroemd

Jaren zeventig

In de jaren zeventig werd Noiret pas echt een beroemd acteur. Heel wat films waar hij een rol in had scoorden vaak uitstekend zoals de komedie La Vieille Fille (1972), het oorlogsdrama Le Vieux Fusil (1975) en de schandaalfilm La Grande Bouffe (1973) van Marco Ferreri. Deze laatste film, met beroemde acteurs als Marcello Mastroianni, Michel Piccoli en Ugo Tognazzi, toont een groep mannen die zich in een afgelegen villa met een stel prostituees te buiten gaan aan groepsseks en een vreetpartij met fatale afloop. Op het in hetzelfde jaar gehouden filmfestival van Cannes leidde de film tot de nodige opschudding. Dankzij La Grande Bouffe werd Noiret echter een acteur die veel gevraagd werd door Italiaanse cineasten als Francesco Rosi, Ettore Scola, en Mario Monicelli, met wie hij vijf films draaide. In die jaren ontmoette hij ook de jonge ambitieuze cineast Bertrand Tavernier, wat de start betekende van een langdurige vruchtbare samenwerking die resulteerde in acht films.

Jaren tachtig

In de jaren tachtig bouwde Noiret zijn carrière alsmaar verder uit. Hij speelde onder meer in de dramatische in koloniaal Afrika gesitueerde komedie Coup de torchon (1981) en in het oorlogsdrama La Vie et rien d'autre (1988), zijn twee meest succesvolle films met Bertrand Tavernier. In 1984 werd hij door Claude Zidi gevraagd om de hoofdrol te vertolken in diens politiekomedie Les Ripoux. De film werd zijn grootste commerciële succes en kende nog twee sequels. Voorts oogsten de mediathriller Masques (1987) en vooral de twee big budgetfilms Fort Saganne (1984) en Chouans! (1988) veel succes bij de critici. Ook financieel waren deze films een groot succes.

Jaren negentig

In de jaren negentig bleef Noiret, ook buiten de Franstalige wereld, een bekende verschijning door zijn optredens in kassuccessen als Nuovo Cinema Paradiso (1989), Uranus (1990), Le Bossu (1997) en Il Postino (1994) waarin hij de Chileense schrijver Pablo Neruda gestalte gaf. Pas in 1997 verscheen hij opnieuw op het toneelpodium. Hij maakte zijn comeback in Les Côtelettes van Bertrand Blier. Vanaf dan combineerde hij film- en toneelwerk.

Vruchtbare carrière

In de loop van zijn carrière die duurde tot een jaar voor zijn overlijden speelde hij in ongeveer 150 films van diverse Franse filmregisseurs, meermaals in films van Bertrand Tavernier, Pierre Granier-Deferre, Yves Robert, Philippe de Broca, Robert Enrico en Claude Zidi. Zijn tegenspeelsters waren beroemde Franse actrices als Catherine Deneuve, Romy Schneider, Annie Girardot, Simone Signoret, Isabelle Huppert en Sophie Marceau. Tegenspelers waren onder meer zijn goede vrienden Jean Rochefort en Jean-Pierre Marielle.

Noiret vond altijd tijd om te spelen in buitenlandse producties: The Night of the Generals (1967), Topaz (1969) van Alfred Hitchcock, talrijke Italiaanse films (van onder meer Mario Monicelli en Marco Ferreri) en Who Is Killing the Great Chefs of Europe?.

Privéleven

Noiret was sinds 1962 getrouwd met de Franse actrice en comédienne Monique Chaumette, die hij tijdens zijn periode bij het Théâtre Nationale Populaire had leren kennen. Zij speelde onder meer een rol in La Grande Bouffe. Tijdens de laatste maanden van zijn leven schreef hij nog zijn autobiografie onder de titel Mémoire cavalière. Hij overleed in 2006 op 76-jarige leeftijd ten gevolge van kanker waaraan hij reeds geruime tijd leed. Noiret ligt begraven op de Cimetière du Montparnasse.

Onderscheidingen

Filmografie (selectie)

Bibliografie

  • Philippe Noiret: Mémoire cavalière, Robert Laffont, 2007
  • Bruno Putzulu: Philippe Noiret, conversations avec Bruno Putzulu, Flammarion, 2007
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot