Łacina afrykańska jest od dawna przedmiotem zainteresowania i debaty. Jego znaczenie polega na wpływie, jaki wywiera na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy, co oznacza Łacina afrykańska, jego historię, obecne znaczenie i przyszłe prognozy. Dodatkowo przeanalizujemy, jak Łacina afrykańska wpływa na różne sektory społeczeństwa i jak ewoluował na przestrzeni czasu. Z krytycznej i obiektywnej perspektywy, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowej wizji Łacina afrykańska i jego wpływu na dzisiejszy świat.
Obszar |
dzisiejszy obszar Maghreby (Tunezja, Algieria, Libia i Maroko) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | |||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Występowanie | |||
Romanizacja Afryki w IV wieku | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Łacina afrykańska – wymarły język romański, którym posługiwali się potomkowie Rzymian i podbitej przez nich miejscowej ludności w rzymskiej prowincji Afryka (mniej więcej obecna Tunezja i część wybrzeża Libii oraz Algierii) w okresie późnego imperium rzymskiego i wczesnego imperium bizantyjskiego oraz przez kilka wieków po zajęciu tego regionu przez kalifat Umajjadów w 696 r. n.e. Łacina afrykańska jest słabo poświadczona, ponieważ była głównie językiem mówionym, wernakularnym. Nie ma jednak wątpliwości, że już na początku III wieku naszej ery w północnej Afryce była używana rodzima, lokalna odmiana łaciny.
Język ten, który rozwinął się pod panowaniem bizantyjskim, był używany do XII wieku w różnych miejscach wzdłuż północnoafrykańskiego wybrzeża. Istnieją poszlaki, że mógł przetrwać do XIV, a być może nawet aż do XV wieku, a na niektórych obszarach w głębi lądu nawet dłużej. Wraz z innymi językami regionu, takimi jak berberyjski, został zepchnięty na margines, a następnie wyparty przez język arabski po arabskim podboju Maghrebu.
Istnieje też teoria, że północnoafrykańscy najeźdźcy, którzy podbili Hiszpanię we wczesnym średniowieczu mówili jakąś formą afrykańskiej łaciny, skutkiem czego mogły być wpływy fonetyczne, morfosyntaktyczne, leksykalne i semantyczne na rozwój współczesnych romańskich języków Półwyspu Iberyjskiego.