Łasicokształtne
W dzisiejszych czasach Łasicokształtne to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w branży zawodowej, wpływ na społeczeństwo, czy po prostu ze względu na swój ogólny interes, Łasicokształtne stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. Więcej informacji na temat Łasicokształtne i jego znaczenia stało się dla wielu priorytetem, ponieważ jego implikacje mogą być znaczące w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zgłębimy temat Łasicokształtne i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach.
| Musteloidea | |||
| G. Fischer, 1817 | |||
 Przedstawiciel parvordo – łasica pospolita (Mustela nivalis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina |
łasicokształtne | ||
| Rodziny | |||
| |||
Łasicokształtne (Musteloidea) – nadrodzina ssaków z podrząd psokształtnych (Caniformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora) wyodrębniona z powodu podobieństw w budowie czaszki i uzębienia.
Podział systematyczny
Do parvordo należą następujące rodziny:
- Ailuridae J.E. Gray, 1843 – pandkowate
- Mephitidae Bonaparte, 1845 – skunksowate
- Mustelidae G. Fischer, 1817 – łasicowate
- Procyonidae J.E. Gray, 1825 – szopowate
Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:
- Acheronictis Hayes, 2000 – jedynym przedstawicielem był Acheronictis webbi Hayes, 2000
- Arikarictis Hayes, 2000 – jedynym przedstawicielem był Arikarictis chapini Hayes, 2000
- Bathygale Wolsan, 1993 – jedynym przedstawicielem był Bathygale lemanensis (Pomel, 1853)
- Chaprongictis Peigné, Chaimanee, Yamee, Srisuk, Marandat & Jaeger, 2006 – jedynym przedstawicielem był Chaprongictis phetchaburiensis Peigné, Chaimanee, Yamee, Srisuk, Marandat & Jaeger, 2006
- Mustelavus Clark, 1936 – jedynym przedstawicielem był Mustelavus priscus Clark, 1936
- Mustelictis Lange-Badré, 1969
- Plesictis Pomel, 1846
- Pseudobassaris Pohle, 1917 – jedynym przedstawicielem był Pseudobassaris riggsi Pohle, 1917.
Przypisy
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
- ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154–165. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Hayes 2000 ↓, s. 26.
- ↑ Hayes 2000 ↓, s. 30.
- ↑ M. Wolsan. Phylogeny and classification of early European Mustelida (Mammalia: Carnivora). „Acta Theriologica”. 38 (4), s. 377, 1993. (ang.).
- ↑ S. Peigné, Y. Chaimanee, C. Yamee, P. Srisuk, B. Marandat & J.-J. Jaeger. A new member of the Mustelida (Mammalia: Carnivora) from the Paleogene of southern Asia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 26 (3), s. 788, 2006. DOI: 10.1671/0272-4634(2006)26[788:ANMOTM]2.0.CO;2. (ang.).
- ↑ W.B. Scott & G.L. Jepsen. The mammalian fauna of the White River Oligocene: Part I. Insectivora and Carnivora. „Transactions of the American Philosophical Society”. New series. 28 (1), s. 107, 1936. DOI: 10.2307/1005507. (ang.).
- ↑ B. Lange-Badré. Un nouveau Musteliné des phosphorites du Quercy Mustelictis piveteaui. „Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des sciences”. Série D: Sciences naturelles. 268, s. 2870–2872, 1969. (fr.).
- ↑ A. Pomel. Mémoire pour servir à la géologie paléontologique des terrains tertiaires du département de l’Allier. „Bulletin de la Société Géologique de France”. Deuxieme série. 3, s. 366, 1846. (fr.).
- ↑ H. Pohle. Pseudobassaris riggsi, gen. nov., spec. nov. für Amphictis spec. Riggs. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1917, s. 408, 1917. (niem.).
Bibliografia
- F.G. Hayes. The Brooksville 2 local fauna (Arikareean, latest Oligocene): Hernando County, Florida. „Bulletin of the Florida Museum of Natural History”. 43 (1), s. 1–47, 2000. (ang.).</ref