Żółw jadalny
W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Żółw jadalny, tematem, który w ostatnim czasie wzbudził zainteresowanie i dyskusję. Żółw jadalny to problem, który dotyczy szerokiego spektrum społeczeństwa, od aspektów osobistych po kwestie polityczne, gospodarcze i kulturowe. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i rzucimy światło na różne aspekty związane z Żółw jadalny, aby zaoferować pełną i obiektywną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Chelonia mydas | |||||
| (Linnaeus, 1758) | |||||
| |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj |
Chelonia | ||||
| Gatunek |
żółw jadalny | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||||
 | |||||
| Zasięg występowania | |||||
| |||||
Żółw jadalny, żółw zielony (Chelonia mydas) – gatunek żółwia z rodziny żółwi morskich (Cheloniidae); jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Chelonia. Nazwa żółw zielony pochodzi od koloru ich tkanki tłuszczowej. Często spotyka się go na pełnym morzu w stadach.
Dawniej w Polsce używana była też nazwa szylkret olbrzymi.
Systematyka
Obecnie zwykle nie wyróżnia się podgatunków (tłumacząc to bardzo dużą zmiennością osobniczą wśród tego gatunku), choć opisano ich kilka i do niedawna trzy z nich były uznawane:
- Chelonia mydas mydas Linnaeus, 1758
- Chelonia mydas agassizi Bocourt, 1868
- Chelonia mydas japonica (Thunberg, 1787)
Niektórzy autorzy sugerowali status osobnego gatunku dla C. m. agassizi.
Charakterystyka
Karapaks jest silnie spłaszczony, zwężający się w tylnej części. Głowa wąska, z boków mocno spłaszczona, pokryta regularnie ułożonymi tarczkami. Koniec pyska jest tępo ścięty i nie ma kształtu ptasiego dzioba. Kończyny przekształcone w płaskie i szerokie wiosła, a na przedniej parze znacznie dłuższej od tylnej jest po 1 pazurze. Karapaks jest oliwkowozielony lub brunatny w żółte plamki lub smugi, a plastron jednolicie jasnożółty lub biały.
Ekologia
- Pokarm
- Żywi się głównie pokarmem roślinnym: trawą morską i glonami.
- Rozmnażanie
 |
Ta sekcja od 2023-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Samce i samice dojrzewają płciowo pomiędzy 10. a 24. rokiem życia. Kopulacja może przebiegać pod wodą lub na jej powierzchni, zwykle około kilometra od brzegu. Samce są w tym okresie bardzo podniecone i gryzą te, które akurat spółkują z samicami. Bywa, że samica ma dość spermy, aby składać jaja kilka razy w roku. Ciąża trwa od 40 do 72 dni zależnie od rejonu. Np. żółwie zielone z Pacyfiku składają mniej jaj od żółwi zielonych z Atlantyku. Samice wychodzą na ląd w miejscu swego urodzenia tylko żeby złożyć od 100 do 200 jaj o średnicy ok. 5 cm w wykopanych przez siebie dołkach o głębokości ok. 20 cm za pomocą tylnych kończyn. Następnie przysypuje jaja piaskiem, który ochroni je od przegrzania w promieniach słońca i ukryje przed drapieżnikami. Może powtarzać tę czynność kilkakrotnie w jednym cyklu lęgowym, który przypada raz na 2 lub 3 lata.
Występowanie
Występuje we wszystkich ciepłych morzach i oceanach, głównie strefy równikowej. Osobliwym odkryciem było odnalezienie tych żółwi zimujących w stanie odrętwienia na dnie Zatoki Kalifornijskiej na głębokości 10–15 metrów przez kilka miesięcy.
Status zagrożenia i ochrona
Żółw jadalny jest uznawany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) za gatunek zagrożony wyginięciem. Jest wymieniony w aneksie A Rozporządzenia Rady (WE) Nr 338/97 w sprawie handlu dzikimi zwierzętami oraz w załączniku I konwencji CITES.
Przypisy
- ↑ Chelonia mydas, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y P. Uetz & J. Hallermann, Genus Chelonia, The Reptile Database (ang.).
- ↑ a b Chelonia mydas, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 295, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
- ↑ a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 360. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 57, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
- ↑ Witold Doroszewski: Szylkret. sjp.pwn.pl. . (pol.).
- ↑ Turtle Taxonomy Working Group i inni, Turtles of the World: Annotated Checklist and Atlas of Taxonomy, Synonymy, Distribution, and Conservation Status (9th Ed.), Chelonian Research Foundation & Turtle Conservancy, 2021, s. 98–100, DOI: 10.3854/crm.8.checklist.atlas.v9.2021, ISBN 978-0-9910368-3-7 .
- ↑ P. Uetz & J. Hallermann, Chelonia mydas, The Reptile Database (ang.).
- ↑ Schmidt-Nielsen K., Fizjologia zwierząt – adaptacja do środowiska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997.
- ↑ Chelonia mydas, Species+ , UNEP-WCMC, CITES Secretariat (ang.).