Staurotypus

Dziś Staurotypus jest tematem niezwykle aktualnym i wzbudzającym zainteresowanie szerokiego spektrum społeczeństwa. Od momentu powstania Staurotypus był przedmiotem debat i analiz w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i sprzeczne stanowiska. Z biegiem lat Staurotypus ewoluował i przybierał różne formy, co jeszcze bardziej skomplikowało jego badanie i zrozumienie. W tym artykule zbadamy różne podejścia i perspektywy dotyczące Staurotypus, aby rzucić światło na ten temat i zachęcić do bogatej debaty.

Staurotypus
Wagler, 1830
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – S. salvinii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

żółwie

Podrząd

żółwie skrytoszyjne

Nadrodzina

Kinosternoidea

Rodzina

mułowcowate

Podrodzina

Staurotypinae

Rodzaj

Staurotypus

Typ nomenklatoryczny

Terrapene triporcata Wiegmann, 1828

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Staurotypusrodzaj żółwi z podrodziny Staurotypinae w rodzinie mułowcowatych (Kinosternidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Meksyku, Belize, Gwatemali, Salwadorze i Hondurasie.

Systematyka

Etymologia

  • Staurotypus: gr. σταυροτυπος staurotupos „w kształcie krzyża”, od σταυρος stauros „krzyż”; τυπος tupos „kształt, forma”.
  • Stauremys: gr. σταυρος stauros „krzyż”; εμυς emus, εμυδος emudos „żółw wodny”. Gatunek typowy: Staurotypus salvinii J.E. Gray, 1864.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki:

Przypisy

  1. Staurotypus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Wagler 1830 ↓, s. 132, 137.
  3. J.E. Gray. Description of a new species of Staurotypus (S. salvinii) from Guatemala. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 127, 1864. (ang.). 
  4. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Staurotypus. The Reptile Database. . (ang.).
  5. R. Midtgaard: Staurotypus. RepFocus. . (ang.).
  6. Wagler 1830 ↓, s. 137.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 220.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 81.
  9. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 365. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia