Obecnie Anakreont z Teos jest istotnym tematem, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w sferze gospodarczej czy implikacje w życiu codziennym, Anakreont z Teos okazał się tematem wartym analizy i refleksji. W miarę upływu czasu Anakreont z Teos nadal wywołuje debaty i kontrowersje, co prowadzi nas do odkrywania jego wielu aspektów i głębszego zagłębiania się w jego znaczenie i konsekwencje. W tym artykule przyjrzymy się bliżej Anakreont z Teos i zrozumiemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Anakreont – głowa portretowa (II/III wiek n.e.) ze zbiorów Luwru | |
Data i miejsce urodzenia |
ok. 570 p.n.e. |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
ok. 485 p.n.e. |
Anakreont z Teos, stgr. Ἀνακρέων Anakreon, łac. Anacreon (ur. ok. 570 p.n.e., zm. ok. 485 p.n.e.) – grecki poeta liryczny pochodzący z jońskiego miasta Teos.
Po opanowaniu miast małoazjatyckich przez Persów Cyrusa, jego rodzina opuściła Teos wraz z innymi obywatelami, którzy zasiedlili dawniejszą kolonię grecką w Abderze. Anakreont uczestniczył tam w walkach z napastniczymi plemionami Traków. Później udał się na Samos na zaproszenie tyrana Polikratesa, na którego dworze pozostawał przez wiele lat (533-522 p.n.e.). Po tragicznej śmierci tyrana przybył do Aten na dwór Pizystratydów, gdzie zyskał szczególne względy Hipparcha jako mecenasa sztuki i literatury. Zetknął się też tam z poetą Symonidesem z Keos. W następstwie wygnania Pizystratydów z Aten przeniósł się prawdopodobnie do Tesalii (zapewne na dwór Echekratesa).
Zmarł w Teos lub w Abderze, w wieku 85 lat, podobno wskutek zadławienia się winogronem. Mieszkańcy rodzinnego miasta wystawili mu kenotaf i posąg; inny, autorstwa Fidiasza, wystawiono w Atenach.
Tę sekcję od 2019-02 należy dopracować |
Był autorem poezji jambicznej, pieśni lirycznych i elegii opiewających wino, śpiew i miłość. Jego wiersze zostały zebrane w Bibliotece Aleksandryjskiej w pięć ksiąg. Znaczna część jego twórczości zachowała się jedynie we fragmentach.
Anakreont najchętniej pisał wiersze ośmiozgłoskowe. Był poetą bardzo popularnym, w okresie hellenistycznym naśladowanym przez innych twórców tworzących tzw. anakreontyki – m.in. przez Kallimacha, Teokryta i aleksandryjskich epigramatyków.
Przekłady jego twórczości na polski publikowane były przez Jana Czubka, Jerzego Danielewicza, Jana Pietrzyckiego, Stefana Srebrnego, Wiktora Steffena, Alfreda Szczepańskiego.