Dziś Andrzej Gąsienica Daniel to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania do chwili obecnej Andrzej Gąsienica Daniel wywarł ogromny wpływ na różne aspekty społeczeństwa, kultury i życia codziennego. Aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma w dzisiejszym świecie, niezbędna jest większa wiedza na temat Andrzej Gąsienica Daniel. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Andrzej Gąsienica Daniel i jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie, oferując szczegółową analizę jego wpływu w różnych obszarach.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Klub | |
Wzrost |
169 cm |
Rekord życiowy |
Andrzej Gąsienica Daniel (ur. 13 marca 1932 w Zakopanem, zm. 31 sierpnia 1991 tamże) – polski narciarz, skoczek narciarski, olimpijczyk z Cortiny d’Ampezzo 1956. Syn Antoniny, z domu Karpiel Chrobak i Andrzeja Gąsienicy Daniela, były rekordzista Polski w długości skoku. Brat Heleny, Józefa, Marii i Franciszka. Brał udział w wyścigach motocyklowych. Mistrz Sportu.
Gąsienica Daniel początkowo uprawiał narciarstwo w klubie Wisła-Gwardia Zakopane. Podczas skoku prowadził szeroko narty, co przypominało obecny styl „V”. Jednym z jego osiągnięć było wówczas zdobycie Pucharu Karkonoszy.
W 1952 znalazł się w grupie sportowców, którzy mieli reprezentować Polskę na igrzyskach olimpijskich w Oslo, jako rezerwowy, ale z uwagi na kontuzję odniesioną na treningu nie wystąpił w zawodach. W 1955 zdobył złoty medal mistrzostw Polski, ex aequo z Antonim Wieczorkiem.
W 1956 zajął drugą pozycję w krajowych eliminacjach olimpijskich na Wielkiej Krokwi, za Romanem Gąsienicą-Sieczką. Na włoskiej olimpiadzie w pierwszej serii osiągnął 78 m i zajmował siódme miejsce. Podczas drugiej próby nie był skoncentrowany, spóźnił wybicie, wylądował na 74,5 m i spadł na 20. lokatę. W tym samym roku wziął jeszcze udział w próbie bicia rekordu Krokwi (wynosił on wówczas 88 m), którą zainicjował Stanisław Marusarz. Daniel wylądował na 92,5 m. W drugim skoku przeskoczył skocznię, osiągając 98 m, lecz podparł lądowanie. Rekordzistą, z rezultatem 93,5 m, został Gąsienica-Sieczka.
W 1957 polscy skoczkowie pojechali na zawody do Planicy. Konkurs w Jugosławii zwyciężył reprezentant NRD, Helmut Recknagel. Daniel ustanowił rekord Polski, skacząc 113,5 m. Zaraz potem pobił go Władysław Tajner. W jednym z kolejnych skoków, oddanym przy silnym wietrze, Daniel wylądował na głowie, doznając wstrząsu mózgu, pęknięcia obojczyka i wybicia barku. Rehabilitacja trwała pół roku.
W sezonie 1957/58 był trzeci w konkursie w Klingenthal. Na mistrzostwach Polski był 10. Wziął też udział w 6. Turnieju Czterech Skoczni, w którym uplasował się na 15. miejscu. Był też 4. w konkursie w Szczyrku, 2. w Davos, 3. w Zurychu, 7. w Harrachovie, a w Gstaad wygrał Puchar Marszałka Montgomerego, odbywający się w silnej, międzynarodowej obsadzie. Zajął też trzecie miejsce w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. Mimo to, nie znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w Lahti. Na zakończenie sezonu wygrał konkurs w Planicy.
Wkrótce Daniel zmienił klub i przeniósł się do WKS Zakopane. Nie osiągał już wartościowych wyników, głównie ze względu na łatwo odnawiający się uraz barku i w 1961 zakończył karierę.
Mieszkał w Zakopanem na Krzeptówkach, miał córkę Barbarę. W latach 80. doznał jednostronnego paraliżu ciała. Często brakowało mu środków do życia. Zmarł w 1991, pochowany został na Nowym Cmentarzu (kwatera L-8-1).
1956 Cortina d’Ampezzo | – | 20. miejsce |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
20. | 5 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Italia K90 | K-90 | indywid. | 78,0 m | 74,5 m | 198,5 pkt | 37,5 pkt | Antti Hyvärinen |
4. Turniej Czterech Skoczni | ||||
klas. | ||||
---|---|---|---|---|
- | - | 17 | - | ? |
6. Turniej Czterech Skoczni | ||||
klas. | ||||
16 | 24 | 12 | 27 | 15 |