Władysław Tajner
W artykule, który prezentujemy poniżej, zajmiemy się tematem Władysław Tajner w sposób szeroki i szczegółowy. Władysław Tajner to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i debatę ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Władysław Tajner, od jego historycznego pochodzenia po jego znaczenie we współczesnym świecie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować pełną i dogłębną wizję Władysław Tajner. Bez wątpienia ten artykuł będzie bardzo przydatny dla tych, którzy już dziś chcą dowiedzieć się więcej na ten temat i jego implikacje.
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1935 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 lutego 2012 |
| Klub |
Budowlani Goleszów (1949–1952) |
Władysław Tajner (ur. 17 września 1935 w Goleszowie, zm. 27 lutego 2012 w Cieszynie) – polski skoczek narciarski, narciarz alpejski, dwukrotny olimpijczyk, trzykrotny mistrz Polski. Czterokrotny rekordzista Wielkiej Krokwi. Brat Leopolda, Alojzego i Jana Tajnerów. Stryj Apoloniusza Tajnera.
Kariera
Był najmłodszym synem Franciszki i Franciszka Tajnerów. Sportową karierę rozpoczął od narciarstwa alpejskiego. W 1951 roku został mistrzem Polski juniorów w slalomie gigancie. W 1956 na skoczni K-50 w Tatrzańskiej Łomnicy wygrał konkurs o Międzynarodowe Mistrzostwo Polski, w którym występowali zawodnicy z Zakopanego, Śląska Cieszyńskiego i Czechosłowacji.
Przed igrzyskami w 1956 w Cortinie d’Ampezzo władze PZN przeprowadziły eliminacje przedolimpijskie na szwajcarskiej skoczni w Andermatt. Tajner upadł bokiem na zeskok, czego następstwem była długa rehabilitacja. Mimo tego trenerzy postanowili zgłosić go na olimpiadę, gdzie zajął 16. miejsce, po skokach na 74 m i 76,5 m.
W sezonie 1956/1957 zajął dziewiąte miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. Najlepsze miejsce (dziesiąte) zajął w Innsbrucku. Wziął udział w IV Międzynarodowym Turnieju Skoków na skoczniach szwajcarskich. Był drugi w Unterwasser. W Arosa na treningu skoczył o trzy metry dalej, niż wynosił ówczesny rekord obiektu. Upadł jednak i nie wystartował w konkursie. Nie doszedł do pełni sprawności, postanowił jednak skakać w Sankt Moritz, gdzie zajął 24. miejsce. W ostatnich zawodach stanął na najniższym stopniu podium. W Gstaad zajął drugie miejsce w zawodach o Puchar Marszałka Montgomery’ego. W marcu w konkursie na skoczni w Planicy skoczył 114 metrów, co przez krótki czas było rekordem Polski w długości skoku. W zawodach był 7. W latach 1956-1958 trzykrotnie został mistrzem Polski.
W 1958 wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zajął 22. miejsce. Trzykrotnie zwyciężał także w Pucharze Beskidów na skoczniach w Wiśle i Szczyrku w międzynarodowej obsadzie (lata 1958-60). Rok później w Tauplitz na skoczni Kulm skoczył 110 metrów, jednak miał groźnie wyglądający upadek. Ostatecznie zajął 12. miejsce w konkursie, a upadek nie spowodował poważnych urazów. Pod koniec sezonu 1958/1959 zajął szóste miejsce w konkursie na skoczni w Klingenthal.
W 1960 pojechał na igrzyska do Squaw Valley. Podczas ostatniego treningu w Polsce jego przyjaciel, Zdzisław Hryniewiecki doznał tragicznej kontuzji, co mocno wpłynęło na psychikę Tajnera. Podczas treningu na olimpijskiej skoczni miał ciężki upadek. Pękła mu łękotka w kolanie. Ostatecznie wystartował. Po pierwszej serii był na jednym z ostatnich miejsc, w drugiej awansował na 31. miejsce. W 1962 roku podczas międzynarodowych zawodów w Ruhpolding zajął drugą lokatę. W 1966 zakończył karierę sportową.
Po zakończeniu kariery
W 1971 roku wyjechał do Austrii, gdzie podjął pracę w fabryce nart Atomic w Altenmarkt. W 1972 wyjechał do USA, gdzie mieszkał w Carson City przez 17 lat. Pracował w firmie Lift Engineering produkującej wyciągi narciarskie należącej do Jana Kunczyńskiego. Po powrocie do kraju w 1988 zajął się szkoleniem juniorów w klubie Beskid Brenna. Miał dwa obywatelstwa – polskie i amerykańskie. Był żonaty z Polką, Czeszką (mieszkali w Nydku), potem z Polką i Amerykanką baskijskiego pochodzenia. Z drugiego małżeństwa pochodzą dwie córki, mieszkające na stałe w USA. W Stanach Zjednoczonych wstawiono mu protezę stawu biodrowego. Do śmierci mieszkał w Ustroniu.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
1956  Cortina d’Ampezzo
|
– | 16. miejsce |
1960  Squaw Valley
|
– | 31. miejsce |
Starty W. Tajnera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 16. | 5 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo
|
Italia K90 | K-90 | indywid. | 74,0 m | 76,5 m | 201,0 pkt | 26,0 pkt | Antti Hyvärinen |
| 31. | 28 lutego | 1960 | Squaw Valley
|
Papoose Peak Jumps | K-90 | indywid. | 78,5 m | 79,5 m | 188,2 pkt | 39,0 pkt | Helmut Recknagel |
Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym
- Indywidualnie
1958  Lahti
|
– | 22. miejsce |
Turniej Czterech Skoczni
| 4. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
|
klas. |
|---|---|---|---|---|
| - | - | 26 | - | ? |
| 5. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
|
|
klas. |
| 15 | 15 | 10 | 20 | 9 |
| 6. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
|
|
klas. |
| 41 | 44 | 16 | 17 | 30 |
| 10. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
|
|
klas. |
| 26 | 43 | 16 | 35 | 26 |
| 11. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
|
|
klas. |
| 27 | 42 | 22 | 48 | 30 |
Sukcesy krajowe
Przypisy
- ↑ Zmarł Władysław Tajner. Skijumping.pl. .
- ↑ a b TAJNER WŁADYSŁAW. pkol.pl. .
- ↑ a b Szatkowski 2003 ↓, s. 1.
- ↑ Władysław Tajner. sports-reference.com. . .
- ↑ TAJNER Wladislaw. fis-ski.com. .
- ↑ a b Szatkowski 2003 ↓, s. 2.
- ↑ a b c Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. . (pol.).
- ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 3.
Bibliografia
- Wojciech Szatkowski: TAJNER Władysław. Skijumping.pl, 2003. . (pol.).
- Polski Komitet Olimpijski: Władysław Tajner – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. olimpijski.pl. . (pol.).
- Wywiad w portalu Skoki narciarskie. skijumping.pl. .
- Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 64-65
- Bogdan Tuszyński, Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, Henryk Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, , s. 629, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893.