W dzisiejszym świecie Andrzej Siciński to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym Andrzej Siciński budzi coraz większe zainteresowanie ze względu na swój wpływ na społeczeństwo. Niezależnie od tego, czy lokalnie, czy globalnie, Andrzej Siciński znacząco wpłynął na sposób, w jaki stawiamy czoła różnym wyzwaniom i możliwościom. W tym artykule dokładnie zbadamy Andrzej Siciński i jego dzisiejszą rolę, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i proponując możliwe rozwiązania lub podejścia, aby skutecznie sobie z tym poradzić.
Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1924 |
---|---|
Data śmierci |
26 września 2006 |
Minister kultury i sztuki | |
Okres |
od 23 grudnia 1991 |
Poprzednik | |
Następca |
Piotr Łukasiewicz (p.o.) |
Odznaczenia | |
Andrzej Siciński (ur. 20 maja 1924 w Warszawie, zm. 26 września 2006) – polski socjolog, profesor nauk humanistycznych, w latach 1991–1992 minister kultury i sztuki.
W okresie II wojny światowej był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim.
W 1952 ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1961 obronił doktorat, a dziesięć lat później habilitację. W 1981 otrzymał tytuł profesorski.
W latach 60. i 70. prowadził badania na wsi, opisujące zachowania społeczne i cykl życia, których wyniki opublikował w okresie 1976–1978. Pracował (od 1981 na stanowisku profesora) w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.
Od 1980 był doradcą Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Od 23 grudnia 1991 do 11 lipca 1992 sprawował urząd ministra kultury i sztuki w rządzie Jana Olszewskiego.
Był członkiem rady honorowej budowy Muzeum Powstania Warszawskiego. Działał w Towarzystwie Popierania i Krzewienia Nauk. Wykładał także w Collegium Civitas w Warszawie, pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie.
W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 1997 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 26 września 2006, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera F/G–3–15/16).
Był bratem Ryszarda Sicińskiego (adwokata i wolnomularza).