Anton Hanak
Obecnie Anton Hanak jest szeroko omawianym i dyskutowanym tematem w społeczeństwie. Z biegiem lat jego znaczenie staje się coraz bardziej oczywiste, a jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach, od polityki po technologię, kulturę i ekonomię. Anton Hanak przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i poszukiwaniem rozwiązań problemów, jakie stwarza. W tym artykule szczegółowo zbadamy Anton Hanak, analizując jego wpływ, implikacje i możliwe sposoby skutecznego rozwiązania tego problemu.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 stycznia 1934 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Anton Hanak (ur. 22 marca 1875 w Brnie, zm. 7 stycznia 1934 w Wiedniu) − austriacki rzeźbiarz czeskiego pochodzenia.
Życiorys
W 1889 przeniósł się z Brna do Wiednia, gdzie od 1898 uczestniczył w wieczorowych kursach rzeźby (profesorowie Camillo Sitte i Anton Brenek). W tym czasie wiele podróżował po centralnej Europie. U profesora Edmunda Hellmera rozpoczął studia na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1904 odbył stypendialną podróż po Włoszech. Od 1906 został członkiem secesji wiedeńskiej. W tym samym roku zaczyna tworzyć pierwsze dzieła dla bogatej rodziny bankierów z Ołomuńca – Primavesich (Willa Primavesi). W tym okresie współpracował z malarzem Gustavem Klimtem i architektem Josefem Hoffmannem. Projektował także drobne przedmioty codziennego użytku w pracowniach Wiener Werkstätte. W 1913 został profesorem w Szkole Rzemiosła w Wiedniu, a w 1932 profesorem na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Zmarł w 1934 na niewydolność serca. Pochowany na cmentarzu w wiedeńskiej dzielnicy Hietzing.
Dzieła
Wiele drobnych dzieł artysty oglądać można w Muzeum Sztuki w Ołomuńcu, Muzeum w Prościejówě, Opawie i w Galerii Narodowej w Pradze. Muzeum poświęcone w całości Hanakowi znajduje się w Langenzersdorfie koło Wiednia.
Do najważniejszych dzieł należą:
- 1902: Na skraju rozpaczy – rzeźba, w Muzeum Prostějovska
- 1904: Złożenie do grobu – rzeźba, w Muzeum Prostějovska (za tę rzeźbę artysta uzyskał stypendium na podróż do Włoch)
- 1905: Zakonnica/Ojczenasz – rzeźba, w Muzeum Prostějovska
- od 1906: Willa Primavesi w Ołomuńcu, Venkovský Dom rodziny Primavesich w Koutach nad Desnou, Willa Primavesich w Wiedniu
- 1907: Żywa woda – ozdoby rzeźbiarskie fontanny w Willi Primavesi w Ołomuńcu (użyte potem do nagrobka rodziny Ottahalów na cmentarzu w Ołomuńcu)
- 1908: projekt (niezrealizowany) fontanny Schillera w Ołomuńcu
- 1909: Wieczność – wystrój rzeźbiarski grobowca Primavesich w Ołomuńcu
- 1912: Dzieci codzienności – rzeźba pierwotnie do ogrodów Primavesich, aktualnie w Muzeum Sztuki w Ołomuńcu
- 1925: Pomnik wojenny na Centralnym Cmentarzu w Wiedniu
- 1936: Pomnik zaufania w Ankarze – dokończony pośmiertnie przez Clemensa Holzmeistera.
Galeria
-
Pomnik wojenny na Centralnym Cmentarzu w Wiedniu -
Ankara – Pomnik zaufania. -
Popiersie Victora Adlera, Wiedeń -
Krzesła w Willi Primavesi, Ołomuniec -
Der letzte Mensch -
Denkmal der Republik, Wiedeń
Zobacz też
Bibliografia
- Marek Perůtka, Anton Hanak. Sochařské dílo z moravských a slezských sbírek (1900-1915), Prościejów, 2003, ISBN 80-86276-13-9
- Pavel Zatloukal, Příběhy z dlouhého století, Ołomuniec, 2002, s.507-519, ISBN 80-85227-49-5
- Pavel Zatloukal, Vila Primavesi v Olomouci, Ołomuniec, 1990, ISBN 80-85034-03-4
- https://web.archive.org/web/20090930180143/http://members.aon.at/lemu/Homepage/Hanak.htm – podwiedeńskie muzeum Hanaka