Bułat (broń)
Temat Bułat (broń) to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Artykuł ten, skupiając się na Bułat (broń), bada różne aspekty i perspektywy, które zapewniają głębsze zrozumienie jego znaczenia i rezonansu we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy patrzymy przez pryzmat historii, nauki, kultury czy technologii, Bułat (broń) jawi się jako temat o powszechnym zainteresowaniu, który zachęca do refleksji i debaty. Na tych stronach rozpoczyna się dialog, w którym odkrywane są jego konsekwencje i podkreślane potencjalne krótko- i długoterminowe konsekwencje. Bez wątpienia Bułat (broń) to fascynujący temat, do którego należy podejść z powagą i obszernością, na jaką zasługuje.
Bułat (tur. z pers. پولاد pūlād – stal) – rodzaj szabli orientalnej z głownią o charakterystycznym szerokim piórze, rozszerzającym się ku sztychowi. Głownie bułatów wykonywano zazwyczaj z bardzo dobrej jakości stali damasceńskiej (zwanej też bułatową).
Używana w Polsce oraz na Bliskim Wschodzie m.in. przez janczarów. Nazwą tą określano w dawnej Polsce także stal damasceńską. W Turcji pod tą nazwą znana jest także pala.
Przypisy
Bibliografia
- Krzysztof Czekierda: Wielki słownik wojskowy polsko-angielski angielsko-polski. Enklawa, 2006.
- Wielki Słownik PWN-Oxford (elektroniczny). 2004. ISBN 83-01-14136-0.
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wyd. PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9
- Włodzimierz Kwaśniewicz: Leksykon broni białej i miotającej. Warszawa: wyd. Bellona, 2003. ISBN 83-11-09617-1.
- Zdzisław Żygulski jun.: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu. Warszawa: PWN, 1982. ISBN 83-01-02515-8.
- Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: PWN, 2010, s. 18, 31, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.
- Zygmunt Gloger Encyklopedia staropolska.