W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Charles Pepys (1. hrabia Cottenham). Od jego początków do dnia dzisiejszego zbadamy każdy istotny aspekt, który wyznaczał ewolucję Charles Pepys (1. hrabia Cottenham) na przestrzeni czasu. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ w różnych obszarach i różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Zanurzymy się w jego wielu aspektach, próbując zrozumieć jego prawdziwą istotę i rolę, jaką odgrywa w naszym życiu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Charles Pepys (1. hrabia Cottenham).
Portret autorstwa Charlesa Roberta Lesliego | |
Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1781 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia 1851 |
Lord kanclerz | |
Okres |
od 6 lipca 1846 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Lord kanclerz | |
Okres |
od 16 stycznia 1836 |
Poprzednik |
urząd sprawowany kolegialnie |
Następca |
Charles Christopher Pepys, 1. hrabia Cottenham (ur. 29 kwietnia 1781 w Londynie, zm. 29 kwietnia 1851 w Pietra Santa) – brytyjski prawnik, sędzia i polityk, członek stronnictwa wigów, minister w rządach lorda Melbourne’a i lorda Johna Russella.
Był drugim synem sir Williama W. Pepysa i Elizabeth Dowdeswell, córki Williama Dowdeswella. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. W 1804 r. rozpoczął praktykę adwokacką w korporacji Lincoln’s Inn. Po 22 latach praktyki został Radcą Króla. W latach 1830-1832 był radcą generalnym królowej Adelajdy.
W 1831 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Higham Ferrers. Jeszcze w tym samym roku zmienił okręg wyborczy na Malton. W 1836 r. otrzymał tytuł 1. barona Cottenham i zasiadł w Izbie Lordów. W 1850 r. jego tytuł podniesiono do rangi hrabiego.
W 1834 r. został na krótko Radcą Generalnym Anglii i Walii. W latach 1834-1836 był prezesem Sądu Kanclerskiego z tytułem Master of the Rolls. W 1835 r. został jednym z komisarzy Wielkiej Pieczęci, a w 1836 r. Lordem Kanclerzem. Pozostał na tym stanowisku do upadku gabinetu w 1841 r. Ponownie objął to stanowisko po powrocie wigów do władzy w 1846 r. Zrezygnował z powodu złego stanu zdrowia w 1850 r. Zmarł rok później.
30 czerwca 1821 r. w Londynie poślubił Caroline Wingfield-Baker (2 listopada 1801 - 6 kwietnia 1868), córkę Williama Wingfielda-Bakera i lady Charlotte Digby, córki 1. hrabiego Digby. Charles i Caroline mieli razem pięciu synów i trzy córki: