Dialekt pekiński
W tym artykule poruszony zostanie temat Dialekt pekiński, który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Na przestrzeni historii Dialekt pekiński był przedmiotem licznych badań i debat, budząc rosnące zainteresowanie naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule podjęto próbę dogłębnej analizy najważniejszych aspektów Dialekt pekiński, badając jego liczne wymiary i wpływ w różnych kontekstach. Podobnie zostaną przeanalizowane najnowsze badania dotyczące Dialekt pekiński, aby zapewnić pełny i aktualny pogląd na ten temat. Poprzez krytyczne i refleksyjne podejście ma zaoferować czytelnikowi wzbogacającą perspektywę, która przyczynia się do lepszego zrozumienia Dialekt pekiński i jego konsekwencji dla współczesnego społeczeństwa.
 |
Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dialekt pekiński (chin. upr.: 北京话; chin. trad.: 北京話; pinyin: Běijīnghuà) – dialekt języka chińskiego, należący do tzw. języków mandaryńskich. Oparto na nim oficjalny język Chin, czyli standardowy język mandaryński. Dialekt pekiński jest używany w Pekinie i okolicach.
Jego cechą charakterystyczną, odróżniającą go od standardowego mandaryńskiego, jest dodawanie sufiksu -儿 /-{e)r/ do wygłosu rzeczowników. Np. słowo „drzwi” w dialekcie pekińskim brzmi mer, a nie men. Z tego powodu dialekt pekiński bywa określany jako erhua (儿话), czyli mowa „r”.