Dzisiaj Dąb wielkoowocowy jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Dąb wielkoowocowy stał się tematem obejmującym różne aspekty codziennego życia, od sposobu, w jaki się komunikujemy, po sposób, w jaki wykonujemy nasze codzienne czynności. Dąb wielkoowocowy to koncepcja, która przyciągnęła uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jej wpływ na różne obszary, takie jak gospodarka, polityka, zdrowie, edukacja i środowisko. W tym artykule zbadamy znaczenie i wagę Dąb wielkoowocowy, a także jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
Pokrój | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Podkrólestwo | |||||
Nadgromada | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadklasa | |||||
Klasa | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
dąb wielkoowocowy | ||||
Nazwa systematyczna | |||||
Quercus macrocarpa Michx. Hist. Chênes Amér. 2 1801 | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||||
Zasięg | |||||
Dąb wielkoowocowy, dąb wielkolistny (Quercus macrocarpa Michx.) – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych. Dąb wielkoowocowy jest drzewem stanowym stanu Iowa. Czasami bywa mylony z Quercus lyrata i dębem białym[potrzebny przypis].
Rośnie naturalnie w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. W Kanadzie został zaobserwowany w prowincjach Alberta, Manitoba, Nowy Brunszwik, Ontario, Quebec i Saskatchewan. W Stanach Zjednoczonych występuje w Alabamie, Arkansas, Connecticut, Dystrykcie Kolumbii, Delaware, Iowa, Illinois, Indianie, Kansas, Kentucky, Luizjanie, Massachusetts, Marylandzie, Maine, Michigan, Minnesocie, Missouri, Missisipi, Montanie, Karolinie Północnej, Dakocie Północnej, Nebrasce, New Hampshire, New Jersey, Nowym Meksyku, stanie Nowy Jork, Ohio, Oklahomie, Pensylwanii, Rhode Island, Dakocie Południowej, Tennessee, Teksasie, Wirginii, Vermoncie, Wisconsin, Wirginii Zachodniej oraz Wyoming).
Rośnie w widnych lasach oraz na łąkach. Występuje na wysokości do 1000 m n.p.m. Jako drzewo jest stosunkowo odporny na ogień. Z tego względu był jednym z głównych gatunków prawie już nieistniejących sawann dębowych, których egzystencja jako zbiorowiska roślinnego była uwarunkowana wybuchającymi co pewien czas pożarami[potrzebny przypis].
W obrębie tego gatunku wyróżniono jedną odmianę:
Kategoria zagrożenia według Czerwonej księgi gatunków zagrożonych: LC (least concern, najmniejszej troski).
Ze względu na pozbawione taniny żołędzie, ceniony był w sztuce kulinarnej jako nadający się do spożycia na surowo. Niektóre plemiona Indian używały tego gatunku w medycynie tradycyjnej.