W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Edward Dziewoński z różnych perspektyw i różnych kontekstów. Edward Dziewoński to temat, który przykuł uwagę ludzi na całym świecie, a jego znaczenie i wpływ są niezaprzeczalne. Przez lata Edward Dziewoński wywołał gorące debaty, spowodował znaczące zmiany i był źródłem inspiracji dla wielu osób. W tym poście przyjrzymy się bliżej Edward Dziewoński, aby zrozumieć jego znaczenie, znaczenie i wpływ na nasze życie. Od powstania do ewolucji Edward Dziewoński pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie i konieczne jest zrozumienie jego zasięgu, aby docenić jego prawdziwą wartość. Celem tego artykułu jest przedstawienie pełnego i wnikliwego przeglądu Edward Dziewoński, a tym samym przyczynienie się do zrozumienia i dyskusji na ten temat.
Edward Dziewoński w „Świętoszku” Moliera, Teatr Narodowy w Warszawie, 1950 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Lata aktywności |
1945–2000 |
Odznaczenia | |
Edward Dziewoński ps. Dudek (ur. 16 grudnia 1916 w Moskwie, zm. 17 sierpnia 2002 w Warszawie) – polski aktor, reżyser, satyryk, syn aktora Janusza Dziewońskiego.
Syn Janusza i Marii Wasilewskiej. Maturę uzyskał w Berlinie. Tuż przed II wojną światową ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). Dyplom otrzymał po wojnie w 1945 (Łódź). Zadebiutował w łódzkim Teatrze Syrena (1945). W 1947 zagrał w drugiej wersji filmu Zakazane piosenki. Był twórcą i szefem działającego w latach 1965–1975 kabaretu Dudek. Występował również w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów (kreował m.in. postać Dosmucacza, operatywnego Kuszelasa czy frywolnego sędziego Kocia), w Kabarecie Szpak i w Kabarecie Wagabunda.
W swym dorobku aktorskim zgromadził 31 ról filmowych. W filmie zagrał po raz ostatni w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza (1993). Jako aktor dramatyczny występował w Warszawie w teatrach: Narodowym, Ateneum, Współczesnym, Komedia, Ludowym oraz w Teatrze Kwadrat, którego był założycielem i dyrektorem artystycznym. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 235-3-1/2).