Efrem Syryjczyk

W artykule, który dzisiaj prezentujemy, zagłębimy się w fascynujący świat Efrem Syryjczyk, badając jego liczne aspekty i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, szczegółowo zbadamy, jak Efrem Syryjczyk odegrał fundamentalną rolę w życiu ludzi, w historii, w kulturze, w świecie biznesu, w technologii lub w każdej innej dziedzinie, jaką możesz sobie wyobrazić. Poprzez wyczerpującą i wzbogacającą analizę odkryjemy najbardziej istotne i zaskakujące aspekty Efrem Syryjczyk, oferując naszym czytelnikom szeroką i kompletną wizję tego ekscytującego tematu.

Święty
Efrem Syryjczyk
ܐܦܪܝܡ ܣܘܪܝܝܐ
diakon
Wyznawca
doktor Kościoła
święty mnich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 305
Nisibis

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 373
Edessa

Czczony przez

Kościół katolicki,
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

9 czerwca,
28 stycznia
10 lutego

Atrybuty

księga, zwój, krowa

Patron

duchowych przywódców

Szczególne miejsca kultu

Syria

Multimedia w Wikimedia Commons

Efrem Syryjczyk, św. Efrem (aram. ‏ܐܦܪܝܡ ܣܘܪܝܝܐ‎, Ap̄rêm Sûryāyâ; gr. Ἐφραίμ ὁ Σῦρος, Efraim ho Syros; łac. Ephraem Syrus, cs. преподобный Ефре́м Си́рин; ur. ok. 305 w Nisibis, zm. 9 czerwca 373 w Edessie) – kaznodzieja, diakon, poeta, komentator Pisma Świętego, piszący w języku syryjskim, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, Wyznawca, święty mnich i Doktor Kościoła, zaliczany do wielkich Ojców Kościoła oraz pustyni, przez swoją działalność poetycko-teologiczną kojarzony zwłaszcza z Wielkim Postem.

Życiorys

Jego ojcem był pogański kapłan. W młodości św. Efrem został wygnany z domu za sympatię do chrześcijan. Otrzymał schronienie u św. Jakuba, a w wieku 18 lat przyjął chrzest. Następnie podjął życie zakonne i został wyświęcony na diakona. Nauczał w szkole teologicznej w Nisibis. Zwalczał m.in. poglądy manichejczyków. Ułożył pieśni, nazwane Carmina Nisibena, wśród których kantyki nr 43–51 bronią wiary w zmartwychwstanie przeciw Bardesanowi, a także Manesowi i Marcjonowi.

W 363 roku przeniósł szkołę do Edessy z powodu zajęcia jego rodzinnego miasta przez Persów.

Efrem krzewił kult maryjny oraz kierował ruchem monastycznym na Wschodzie, zwalczał też istniejące wówczas herezje, szczególnie orygenizm i arianizm. Był pierwszym wielkim pisarzem wczesnochrześcijańskim, który opowiedział się za uznaniem dogmatu o niepokalanym poczęciu Maryi. Był autorem wielu pism egzegetycznych, dogmatyczno-polemicznych, ascetycznych i liturgicznych. Nazywany Prorokiem Syryjczyków, syryjskim Eliaszem, Kolumną Kościoła, Harfą Ducha Świętego.

W latach 1732–1736 ukazały się drukiem główne jego prace (w sześciu tomach pod redakcją Assemaniego) pt. Opera omnia graeca, latina et syria („Dzieła wszystkie greckie, łacińskie i syryjskie”).

Kult

Efrem został ogłoszony doktorem Kościoła przez papieża Benedykta XV.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci (9 czerwca) zaś w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego 18 czerwca. Cerkiew prawosławna wspomina świętego mnicha 28 stycznia (10 lutego według kalendarza gregoriańskiego).


Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ liturgia katolicka
  2. ↑ liturgia prawosławna według kalendarza juliańskiego
  3. ↑ prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego

Przypisy

  1. ↑ Wiesław Aleksander Niewęgłowski: Leksykon świętych. Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 92. ISBN 978-83-247-0574-0.
  2. ↑ a b Efrem Syryjczyk, Encyklopedia PWN .
  3. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 506. ISBN 978-83-7318-736-8.
  4. ↑ kategorie i tytuły świętych prawosławnych
  5. ↑ Hugo Hoever (SOCist): Żywoty świętych Pańskich na każdy dzień roku. (tłum. Zbigniew Pniewski). Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1989, s. 204.
  6. ↑ Wydanie krytyczne: G. Bickell, Lipsk 1866; por. G. Bardy: Manichéisme, sources chrétiennes. W: Dictionnaire de théologie catholique (DTC). A. Vacant, E. Mangenot, É. Amann (red.). T. 9. Paryż: 1927, s. kol. 1855. (fr.).
  7. ↑ Kalendarz Liturgiczny Zwyczajnej i Nadzwyczajnej Formy Rytu Rzymskiego , www.komsta.net .
  8. ↑ podwójne datowanie

Bibliografia

Źródła internetowe

Linki zewnętrzne

Doktorzy Kościoła
XIII wiek
XVI wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Święci poprzez kanonizację równoważną
Klemens VIII
Grzegorz XV
Aleksander VII
Innocenty XI
Innocenty XII
Klemens XII
Leon XII
Leon XIII
Benedykt XV
Pius XI
Pius XII
Jan XXIII
Paweł VI
Jan Paweł II
Benedykt XVI
Franciszek
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot