Eklektyzm (architektura)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Eklektyzm (architektura), badając jego różne aspekty i znaczenia. Eklektyzm (architektura) to temat, który przykuł uwagę ludzi na całym świecie, wywołując szeroką debatę i analizy. Od powstania po ewolucję na przestrzeni lat Eklektyzm (architektura) był przedmiotem badań w różnych dziedzinach, budząc ciekawość i zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i amatorów. Mamy nadzieję, że dzięki tej eksploracji rzucimy światło na wiele wymiarów Eklektyzm (architektura) i zaoferujemy dogłębną analizę, która wzbogaci zrozumienie tego zjawiska.
_Lichen99.jpg)
Eklektyzm (z gr. eklektikós – „wybierający”) – kierunek polegający na łączeniu w jednej budowli w sposób swobodny, często niezgodnych ze sobą, elementów wybranych z różnych stylów architektonicznych.
Eklektyzm występuje w różnych epokach, choć od 2. ćwierci XIX wieku do początku wieku XX był, pod postacią historyzmu, stosowany świadomie i programowo, obejmując swym zasięgiem całą Europę oraz Amerykę Północną. W okresie swojego trwania zbiegł się z secesją.
Początkowo było to niemal bezkarne łączenie różnych stylów, wchodzących w skład tzw. stylów historyzujących, czyli tych, które były popularne jako style „neo-”. Style te to: neorenesans, neobarok i neogotyk, czasem obserwuje się elementy klasycystyczne.
Następnie w stosowaniu eklektyzmu nastąpił pewien ład i porządek, w miejskich kamienicach eklektycznych obserwuje się dużo cech renesansowych. Np. okna z charakterystycznymi ozdobami, kolumny i podobne. Z czasem zaczęto budować również tylko w określonym stylu historyzującym.
Przykłady budowli eklektycznych
- Statua Wolności w Nowym Jorku
- Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
- Teatr Polski w Bielsku-Białej
- Pałac Kryształowy w Londynie
- Pałac Izraela Poznańskiego w Łodzi
- Wieża Eiffla w Paryżu
- Ratusz w Nowym Sączu
- Słowacki Teatr Narodowy i Reduta (budynek Filharmonii Słowackiej) w Bratysławie.
- Grand Hotel Lublinianka w Lublinie
- Kościół Fryderyka w Kopenhadze
Bibliografia
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 42. ISBN 83-85001-89-1.
Przypisy
- ↑ Ján Lacika, Bratislava. Poznávame Slovensko, Vydavateľstvo Dajama, Bratislava 2000, ISBN 80-88975-14-X, s. 168-169.