Erich Kühnhackl

W dzisiejszym świecie Erich Kühnhackl to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Erich Kühnhackl jest zjawiskiem, które wywołało debatę, podziw i kontrowersje. W tym artykule zbadamy różne aspekty Erich Kühnhackl, analizując jego znaczenie w różnych obszarach i badając, jak ewoluował w czasie. Od pojawienia się na scenie publicznej po liczne interpretacje, Erich Kühnhackl to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego aktualność pozostaje dziś namacalna.

Erich Kühnhackl
Ilustracja
Erich Kühnhackl jako trener Straubing Tigers (2006)
Data i miejsce urodzenia

17 października 1950
Citice, Czechosłowacja

Obywatelstwo

Niemcy

Wzrost

196 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Kariera juniorska
Lata Klub
do 1968 Baník Sokolov
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1976 EV Landshut 265 (231)
1976–1979 Kölner EC 138 (158)
1979–1985 EV Landshut 282 (284)
1985–1987 EHC Olten 52 (28)
1967–1989 EV Landshut 71 (41)
W sumie: 808 (742)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1969–1985  RFN 211 (134)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1989–1990 EV Landshut (asystent)
1989–1992 RFN/Niemcy (asystent)
1990 RFN (Igrzyska dobrej woli)
1990–1992 EV Landshut
1992–1997 Niemcy U-20
1996–1997 Niemcy (asystent)
1997-1998 EC Bad Nauheim
1997–1998 Niemcy U-18
1999-2002 Erding Jets
2002-2006 Eisbären Regensburg
2006-2007 Straubing Tigers
2009-2010 Frankfurt Lions (dyrektor)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
brąz Innsbruck 1976 hokej na lodzie
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)
Multimedia w Wikimedia Commons

Erich Kühnhackl (ur. 17 października 1950 w Citicach) – niemiecki hokeista czechosłowackiego pochodzenia grający na pozycji napastnika (centra), reprezentant kraju, olimpijczyk, trener, działacz hokejowy.

Jeden z najlepszych hokeistów w historii niemieckiego hokeja na lodzie. Reprezentował barwy: Baníka Sokolov, trzykrotnie EV Landshut (dwukrotny mistrz Niemiec, zdobywca Pucharu Niemiec), Kölner EC (dwukrotny mistrz Niemiec) oraz EHC Olten. Z reprezentacją RFN trzykrotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1972, 1976 – brązowy medal, 1984) oraz 10-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata.

Erich Kühnhackl w trakcie kariery sportowej zyskał pseudonim Szafa na Łyżwy (Kleiderschrank auf Kufen), który nawiązuje do jego potężnego wyglądu. W Finlandii znany jest jako Iso-Eerikki (Wielki Eric).

Był także nagradzany indywidualnie: 7-krotny zdobywca Pucharu Gustava Jaenecke – dla najlepszego punktującego w Bundeslidze, dwukrotny zdobywca Trofeum Fritza Poitscha – dla najlepszego strzelca w Bundeslidze, czterokrotny zdobywca Trofeum Xavera Unsinna – dla najlepszego asystenta w Bundeslidze, najlepszy punktujący mistrzostw świata 1978, Hokeista Roku w Bundeslidze, 7-krotnie wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi, członek Galerii Sławy IIHF (1997) – jako jeden z trzynastu niemieckich hokeistów, Niemiecki Hokeista Stulecia (2000), członek Galerii Sław Niemieckiego Sportu (2016), Nagroda Sportowa Bawarii za całokształt kariery (2016), członek Galerii Sławy Niemieckiego Hokeja na Lodzie. Ma także w reprezentacji Niemiec zastrzeżony numer (numer 14). Rekordzista Bundesligi względem ilości zdobytych goli w punktów – 1408 punktów (714 goli, 694 asyst) oraz 1054 minuty na ławce kar w 788 meczach, a także względem ilości zdobytych goli w jednym sezonie Bundesligi (83 gole w sezonie 1979/1980). Odznaczony Srebrnym Liściem Laurowym (1976).

Jako trener trenował: EV Landshut, reprezentację Niemiec na Igrzyskach dobrej woli 1990, reprezentację Niemiec U-20, EC Bad Nauheim, reprezentację Niemiec U-18, Erding Jets, Eisbären Regensburg, Straubing Tigers, a także był asystentem trenera w EV Landshut, dwukrotnie w reprezentacji RFN/Niemiec.

Jako działacz był wiceprezesem DEB (Niemiecki Związek Hokeja na Lodzie) oraz dyrektorem sportowym ds. młodzieży we Frankfurcie Lions.

Kariera

Erich Kühnhackl (w środku) w barwach Kölner EC, 1977 rok.
Erich Kühnhackl (z prawej) w barwach EV Landshut w sezonie 1988/1989.

Erich Kühnhackl urodził się w Czechosłowacji jako syn Niemców sudeckich. W 1968 roku wyemigrował wraz z rodziną do RFN po interwencji wojsk Układu Warszawskiego kraju tzw. Operacji „Dunaj”.

Karierę sportową rozpoczął jeszcze w Czechosłowacji w juniorach Baníku Sokolov, jednak profesjonalną karierę sportową rozpoczął już po emigracji do RFN, kiedy w 1968 roku został zawodnikiem EV Landshut. Grał w tym klubie w trzech okresach (1968–1976, 1979–1985, 1987–1989) i odnosił największe sukcesy w karierze sportowej: trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Niemiec (1970, 1983), trzykrotnie wicemistrzostwo Niemiec (1974, 1976, 1984), zajął także w sezonie 1972/1973 3. miejsce w Bundeslidze, zdobył Puchar Niemiec 1969 po wygranej rywalizacji w finale 7:6 (2:1, 5:5) z SC Riessersee, a także nagrody i wyróżnienia indywidualne: 4-krotnie Puchar Gustava Jaenecke (1974, 1980, 1983, 1984), 2-krotnie Trofeum Fritza Poitscha (1974, 1980), 3-krotnie Trofeum Xavera Unsinna (1974, 1983, 1984), Hokeista Roku w Bundeslidze (1976), 4-krotnie wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1980, 1982, 1983, 1984).

W latach 1976–1979 reprezentował barwy Kölner EC, z którym 2-krotnie zdobył mistrzostwo Niemiec (1977, 1979) oraz zajął 3. miejsce w Bundeslidze w sezonie 1977/1978, a także 3-krotnie zdobył Pucharu Gustava Jaenecke oraz 3-krotnie został wybrany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1977–1979).

W 1985 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie w latach 1985–1987 reprezentował barwy występującego Nationallidze A EHC Olten, z którym zajmował miejsca na końcu tabeli ligowej: w sezonie 1985/1986 zajął przedostatnie – 9. miejsce, natomiast w sezonie 1986/1987 zajął ostatnie – 10. miejsce, który spowodował spadek klubu do Nationalligi B, po czym wrócił do ojczyzny, do EV Landshut w którym w sezonie 1988/1989 był kapitanem klubu, w którym po jego zakończeniu zakończył karierę sportową.

Kariera reprezentacyjna

Erich Kühnhackl w latach 1969–1985 w reprezentacji RFN rozegrał 211 meczów, w których zdobył 224 punkty (134 gole, 90 asyst) oraz spędził 284 minuty na ławce kar, a od 1982 roku był kapitanem Noszących Orła. Trzykrotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1968, 1972, 1976). Na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijski – brązowy medal. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi wraz z kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy.

Ponadto 10-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1973 – spadek do Grupy B, 1974, 1975 – awans do Grupy A, 1976, 1977, 1978, 1981, 1982, 1983, 1985). Na mistrzostwach świata 1978 w Czechosłowacji rozegrał 5 meczów, w których zdobył 15 punktów (8 goli, 7 asyst) oraz spędził 6 minut na ławce kar, dzięki czemu został najlepszym punktującym turnieju, będąc pierwszym niemieckim zawodnikiem, który został nagrodzony takim wyróżnieniem w historii tego turnieju.

Ponadto dwukrotnie uczestniczył w Turnieju Izwiestii (1982, 1984).

Kariera trenerska

Erich Kühnhackl po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1989–1990 był asystentem trenera w EV Landshut, po czym w grudniu 1990 roku został głównym trenerem klubu w którym był do końca sezonu 1991/1992. W międzyczasie był asystentem selekcjonera reprezentacji RFN/Niemiec, a także prowadził reprezentację RFN podczas turnieju igrzysk dobrej woli 1990 w Stanach Zjednoczonych. Następnie w 1992–1997 prowadził reprezentację Niemiec U-20, oraz w latach 1996–1997 był asystentem trenera George’a Kingstona w seniorskiej reprezentacji Niemiec.

Następnie w sezonie 1997/1998 trenował występującego z rozgrywkach 1. Eishockey-Ligi EC Bad Nauheim, w którym po przegranej rywalizacji 2:0 (5:2, 6:5 p.d.) w finale fazy play-off z EHC Neuwied zdobył wicemistrzostwo 1. Eishockey-Ligi. W międzyczasie trenował również reprezentację Niemiec U-18, z którą na mistrzostwach Europy U-18 1998 w Niemczech – ostatniej edycji turnieju, wygrał Grupę B.

Następnymi klubami w karierze trenerskiej Kühnhackla były: Erding Jets (1999-2002 – awans do 2. Bundesligi w sezonie 1999/2000), Eisbären Regensburg (2002-2006) oraz Straubing Tigers (2006-2007), w którym został zastąpiony przez Boba Manno.

Statystyki

Klubowe

Sezon Drużyna Liga Sezon zasadniczy Faza Play-off
M G A Pkt Min M G A Pkt Min
1968/1969 EV Landshut BL 14 6 2 8 2
1969/1970 EV Landshut BL 35 21 14 35 14
1970/1971 EV Landshut BL 35 16 12 28 18
1971/1972 EV Landshut BL 35 24 19 43 36
1972/1973 EV Landshut BL 40 38 30 68 43
1973/1974 EV Landshut BL 36 50 26 76 40
1974/1975 EV Landshut BL 35 47 20 67 90
1975/1976 EV Landshut BL 35 29 27 56 73
1976/1977 Kölner EC BL 40 47 26 73 79
1977/1978 Kölner EC BL 46 52 43 95 43
1978/1979 EV Landshut BL 52 59 58 117 99
1979/1980 EV Landshut BL 48 83 72 155 67
1980/1981 EV Landshut BL 44 40 46 86 74 5 4 2 6 4
1981/1982 EV Landshut BL 38 41 61 102 34 8 6 9 15 4
1982/1983 EV Landshut BL 36 32 48 80 70 10 7 7 14 0
1983/1984 EV Landshut BL 43 35 52 87 75 10 4 11 15 0
1984/1985 EV Landshut BL 36 30 39 69 59 4 2 3 5 16
1985/1986 Szwajcaria EHC Olten NDA 35 22 23 45 88 — — — — —
1986/1987 Szwajcaria EHC Olten NDA 15 6 8 14 38 — — — — —
1987/1988 EV Landshut BL 35 20 29 49 47 — — — — —
1988/1989 EV Landshut BL 36 21 38 59 67 — — — — —
BL Ogółem 751 691 662 1353 1030 37 23 32 55 24
NDA Ogółem 50 28 31 59 126 — — — — —

Reprezentacyjne

Rok Drużyna Turniej Miejsce M G A Pkt Min
1972  RFN IO 7 5 2 4 6 0
1973  RFN MŚ 6 10 6 1 7 10
1974  RFN MŚ-B 7 9 5 14 2
1975  RFN MŚ-B 7 6 4 10 11
1976  RFN Kw. IO – 1 1 0 1 0
1976  RFN IO 5 5 5 10 10
1976  RFN MŚ 6 10 7 1 8 18
1977  RFN MŚ 7 10 5 5 10 24
1978  RFN MŚ 5 10 8 7 15 6
1981  RFN MŚ 7 8 3 3 6 12
1982  RFN MŚ 6 7 3 5 8 8
1982  RFN TI 5 4 2 0 2 14
1983  RFN MŚ 5 10 5 6 11 28
1984  RFN IO 5 6 8 7 15 12
1984  RFN TI 5 4 1 0 1 6
1985  RFN MŚ 7 10 3 4 7 20
Ogółem 114 74 58 132 181

Sukcesy

Zawodnicze

EV Landshut
Kölner EC
Reprezentacja RFN

Trenerskie

EC Bad Nauheim
Reprezentacja Niemiec U-20
Erding Jets

Indywidualne

Odznaczenia

Rekordy

Kariera działacza

Erich Kühnhackl w okresie od 16 października 2008 roku do 5 maja 2014 roku był wiceprezesem DEB, a także w sezonie 2009/2010 był dyrektorem sportowym ds. młodzieży w klubie Deutsche Eishockey Liga – Frankfurcie Lions.

Pozostała działalność

  • Założył fundację wspierającą hokejowe drużyny młodzieżowe.
  • W 2014 roku bez powodzenia startował w wyborach samorządowych do rady miasta Landshut z 43. pozycji z ramienia CSU, zajmując 13. miejsce (2,41% – 5308 głosy). Do 12. miejsca, gwarantującego dostanie się do rady miasta Landshut (zajął je Philipp Wetzstein), zabrakło 140 głosów (0,6%).

Życie prywatne

Erich Kühnhackl jest żonaty, ma trójkę dzieci: w tym hokeistów – córkę Kirstin (ur. 1979) i syna Toma (ur. 1992). Mieszka w Landshut.

Przypisy

  1. ↑ Son of German hockey legend Kuhnhackl hopes to play for Spitfires (ang.)
  2. ↑ Hall of Fame Deutschland (niem.)
  3. ↑ a b Erich Kühnhackl w bazie Internationalhockeylegends.blogspot.com (ang.)
  4. ↑ Strona fundacji Ericha Kühnhackla (niem.)
  5. ↑ Erich Kühnhackl: Ein Kleiderschrank wird 65 (niem.)
  6. ↑ Championnat d’Allemagne 1968/69 – Coupe (fr.)
  7. ↑ Erich Kühnhackl. sports-reference.com. . w bazie Sport-Reference.com (ang.)
  8. ↑ Stadt Landshut, Sportchronik 1974-76
  9. ↑ Änderungen beim DEB – Reindl und Kühnhackl hören auf (niem.)
  10. ↑ Freising, Johann Kirchberger. Eisige Zeiten. „Süddeutsche Zeitung”. ISSN 0174-4917. . (niem.). 
  11. ↑ Kühnhackl neuer Sportdirektor bei Frankfurt Lions (niem.)
  12. ↑ German legend Kühnhackl takes on new challenge (ang.)
  13. ↑ Kühnhackl bei Frankfurt Lions entlassen (niem.)
  14. ↑ Kühnhackl feiert 60. Geburtstag (niem.)
  15. ↑ Vorläufiges Ergebnis zur Stadtratswahl 2014 am 16.03.2014 (niem.)

Linki zewnętrzne

Trenerzy reprezentacji Niemiec w hokeju na lodzie
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot