Erwina Ryś-Ferens

W dzisiejszym świecie Erwina Ryś-Ferens jest tematem rosnącego zainteresowania w różnych obszarach i sektorach. Wraz z postępem technologii i globalizacją Erwina Ryś-Ferens stał się punktem zbieżnym do dyskusji i analiz. Jej wpływ rozciąga się na różne obszary, od ekonomii i polityki, po społeczeństwo i kulturę. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Erwina Ryś-Ferens, analizując jego implikacje i reperkusje w różnych kontekstach. Od momentu powstania do chwili obecnej Erwina Ryś-Ferens okazał się decydującym czynnikiem w podejmowaniu decyzji i kształtowaniu świata, w którym żyjemy.

Erwina Ryś-Ferens
Ilustracja
Erwina Ryś-Ferens (1975)
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1955
Elbląg

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 2022
Warszawa

Klub

Olimpia Elbląg
Marymont Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata w wieloboju
brąz Skien 1988 indywidualnie
Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim
brąz Lake Placid 1978 indywidualnie
brąz Heerenveen 1985 indywidualnie

Erwina Lilia Ryś-Ferens (ur. 19 stycznia 1955 w Elblągu, zm. 20 kwietnia 2022 w Warszawie) – polska panczenistka, medalistka mistrzostw Europy i świata, olimpijka.

Życiorys

Grób Erwiny Ryś-Ferens

Kariera sportowa

W czasie kariery sportowej reprezentowała barwy Olimpii Elbląg i Marymontu Warszawa, zdobyła 83 tytuły mistrzyni Polski oraz ustanowiła 50 rekordów kraju w łyżwiarstwie szybkim. Startowała w czterech zimowych olimpiadach (Innsbruck 1976, Lake Placid 1980, Sarajewo 1984, Calgary 1988), kilkakrotnie zajmując miejsca w czołowej dziesiątce (najwyższe miejsce – 5.).

Trzykrotnie zdobywała brązowe medale mistrzostw świata: w 1978 i 1985 w wieloboju sprinterskim oraz w 1988 w wieloboju. Konkurowała w kraju w tym czasie głównie z Zofią Tokarczyk.

Wykształcenie, działalność zawodowa i polityczna

W 1979 ukończyła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracowała jako zastępca dyrektora departamentu w mazowieckim urzędzie marszałkowskim. Objęła później stanowisko głównego specjalisty w Urzędzie m.st. Warszawy.

Należała do Krajowej Partii Emerytów i Rencistów. Jako kandydatka tej partii w 2001 bez powodzenia kandydowała do Sejmu z listy SLD-UP. W 2002 uzyskała mandat radnej sejmiku mazowieckiego z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego. Bez powodzenia kandydowała w wyborach z listy PSL – w 2004 do Parlamentu Europejskiego i w 2005 do Sejmu. W 2006 ponownie uzyskała mandat radnej sejmiku wojewódzkiego, tym razem z listy Prawa i Sprawiedliwości. W 2007 opuściła klub PiS, przystępując ponownie do klubu radnych PSL. Z listy tej partii bezskutecznie ubiegała się o mandat poselski w wyborach parlamentarnych. Potem wstąpiła do PSL, była kandydatką partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskała reelekcję do sejmiku z ramienia PSL, a rok później bez powodzenia ponownie kandydowała do Sejmu. W wyborach w 2014 ponownie kandydowała bezskutecznie do Parlamentu Europejskiego. W tym samym roku ponownie została natomiast wybrana na radną wojewódzką. W 2015 i 2019 ponownie wystartowała do Sejmu, kandydując z listy PSL. W 2018 nie uzyskała reelekcji w wyborach do sejmiku.

Życie prywatne

Córka Kazimierza i Jadwigi. Była zamężna, miała dwoje dzieci.

Zmagała się z chorobą nowotworową. Zmarła 20 kwietnia 2022. 28 kwietnia tegoż roku została pochowana w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

Przypisy

Bibliografia