W tym artykule omówimy Giovanni Filippo Gallarati Scotti, temat, który w ostatnim czasie wzbudził zainteresowanie i uwagę wielu osób. Dzięki szerokiemu zakresowi implikacji i zastosowań Giovanni Filippo Gallarati Scotti jest tematem obejmującym tak różnorodne obszary, jak nauka, technologia, polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. W miarę postępów w analizie Giovanni Filippo Gallarati Scotti zagłębimy się w jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym świecie oraz zbadamy różne perspektywy istniejące wokół tego tematu. Od swoich początków po współczesną ewolucję, Giovanni Filippo Gallarati Scotti nadal jest przedmiotem debaty i refleksji, a ten artykuł ma na celu rzucić światło na jego liczne aspekty i znaczenie w obecnym krajobrazie.
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1747 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 października 1819 |
Nuncjusz apostolski w Toskanii | |
Okres sprawowania |
1793–1795 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
12 sierpnia 1792 |
Sakra biskupia |
17 marca 1793 |
Kreacja kardynalska |
23 lutego 1801 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
17 marca 1793 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
|
Giovanni Filippo Gallarati Scotti (ur. 25 lutego 1747 w Mediolanie, zm. 6 października 1819 w Orvieto) – włoski kardynał
Urodził się 25 lutego 1747 roku w Mediolanie, jako syn Giovannigo Battisty Gallarati Scottiego i Marii Teresy Spinoli. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure. Po studiach został wicelegatem w Romanii i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 12 sierpnia 1792 roku przyjął święcenia kapłańskie, a dwanaście dni później został wybrany tytularnym arcybiskupem Side. 17 marca 1793 roku przyjął sakrę. W latach 1793–1795 był nuncjuszem w Toskanii, a w okresie 1795–1797 – w Wenecji. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Alessio. Odmówił wzięcia udziału w ślubie Napoleona i Marii Ludwiki, za co został wygnany do Sedanu i Tulonu. Został archiprezbiterem bazyliki liberiańskiej, a w 1817 – prefektem ds. ekonomicznych Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Zmarł 6 października 1819 roku w Orvieto.