W dzisiejszym świecie Giovanni Goria to temat, który zyskał niezaprzeczalne znaczenie. Od momentu powstania przyciąga uwagę ekspertów i opinii publicznej, wywołując intensywne debaty i analizy w różnych sferach. Znaczenie Giovanni Goria polega na jego wpływie na społeczeństwo, gospodarkę, środowisko, technologię i wiele innych obszarów. Ponieważ zainteresowanie Giovanni Goria stale rośnie, konieczne jest zrozumienie jego zakresu i konsekwencji, a także zbadanie różnych perspektyw istniejących wokół tego tematu. W tym artykule zostaną poruszone różne aspekty związane z Giovanni Goria, aby zaoferować wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi zagłębić się w temat, który niewątpliwie wyznaczy przyszłość naszej rzeczywistości.
Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1943 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 maja 1994 |
Premier Włoch | |
Okres |
od 28 lipca 1987 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Giovanni Giuseppe Goria (ur. 30 lipca 1943 w Asti, zm. 21 maja 1994 tamże) – włoski polityk, minister i parlamentarzysta, premier Włoch w latach 1987–1988.
W 1960 wstąpił do partii Chrześcijańska Demokracja. Ukończył studia ekonomiczne. Był członkiem władz prowincji Asti, prezesem izby handlowej i regionalnym sekretarzem Chrześcijańskiej Demokracji. W 1976 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. Uzyskiwał reelekcję w kolejnych wyborach. Zasiadał w niższej izbie włoskiego parlamentu do 1992 w okresie VII, VIII, IX, X i XI kadencji.
Był doradcą premiera ds. ekonomicznych, następnie od 1981 do 1982 podsekretarzem w resorcie skarbu w gabinecie Giovanniego Spadoliniego. Od grudnia 1982 do lipca 1987 pełnił funkcję ministra skarbu w czterech kolejnych rządach. W ostatnim z nich od kwietnia do lipca 1987 jednocześnie pełnił obowiązki ministra budżetu. 28 lipca 1987 stanął na czele włoskiego gabinetu tworzonego przez koalicję Pentapartito (chadeków, socjalistów, socjaldemokratów, liberałów i republikanów). Urząd ten sprawował do 13 kwietnia 1988. W swoim rządzie był jednocześnie ministrem bez teki do spraw sytuacji nadzwyczajnych w Mezzogiorno.
W 1989 został wybrany na deputowanego do Parlamentu Europejskiego III kadencji. Był członkiem grupy Europejskiej Partii Ludowej i przewodniczącym Komisji ds. Kwestii Politycznych. W kwietniu 1991 objął stanowisko ministra rolnictwa i leśnictwa w rządzie Giulia Andreottiego. W czerwcu 1992 przeszedł na urząd ministra finansów w nowym gabinecie, na czele którego stanął Giuliano Amato. Zakończył urzędowanie w lutym 1993. Ustąpił po oskarżeniach korupcyjnych, w prowadzonym postępowaniu przedstawiono mu zarzuty łapówkarstwa. Został w pierwszej instancji częściowo uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów. W 1994 zmarł na raka płuc przed prawomocnym zakończeniem swojego procesu karnego.