Obecnie Gotfryd VI Brodaty stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Ludzie coraz częściej starają się zrozumieć i zbadać różne aspekty i zastosowania Gotfryd VI Brodaty, czy to w sferze zawodowej, akademickiej, czy osobistej. Temat ten został umieszczony jako centralny punkt dyskusji i debaty w różnych obszarach, wywołując głębokie refleksje i analizy na temat jego wpływu i znaczenia we współczesnym życiu. Gotfryd VI Brodaty zapoczątkował dużą liczbę badań, projektów i produkcji kulturalnych, które miały na celu zrozumienie i zastosowanie jego koncepcji w innowacyjny i kreatywny sposób. W tym artykule zbadamy wiele wymiarów i perspektyw, jakie oferuje Gotfryd VI Brodaty, a także jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Wyobrażenie Gotfryda Brodatego z ok. 1600 | |
książę Dolnej Lotaryngii (jako Gotfryd VI) | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
landgraf Brabancji (jako Gotfryd I) | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1060 |
Data śmierci | |
Ojciec |
Henryk II z Louvain |
Matka |
Adela z Betau |
Żona |
Ida z Chiny |
Dzieci |
Gotfryd VII z Louvain, Henryk, Adelajda, Ida, Klarycja |
Żona |
Klemencja z Burgundii |
Gotfryd VI (I) Brodaty zwany też Wielkim (ur. ok. 1060, zm. 25 stycznia 1139) – książę Dolnej Lotaryngii jako Gotfryd VI w latach 1106–1128 i landgraf Brabancji jako Gotfryd I od 1095 z dynastii z Louvain.
Gotfryd był drugim synem Henryka II, hrabiego Louvain i Adeli z Betau. Po śmierci starszego brata Henryka III objął hrabstwo Louvain i Brabancji. W sporze o tron niemiecki między Henrykiem IV i jego synem Henrykiem V opowiedział się po stronie młodszego Henryka i w nagrodę w 1106 r. otrzymał odebrane Henrykowi I z Limburga księstwo Dolnej Lotaryngii. Zdobył także Akwizgran.
Henryk I nie ustawał jednak w staraniach o odzyskanie należnego mu księstwa i umacniał się we wschodniej jego części. W 1114 r. rywale wspólnie wzięli udział w powstaniu arcybiskupa Kolonii Fryderyka ze Schwarzenburga przeciwko Henrykowi V, ale już wkrótce Gotfryd zbliżył się do cesarza, z jego pomocą osadził swego brata Albero na stanowisku biskupa Leodium i wznowił walkę z synem i następcą Henryka I, Walramem II. Oznaką rosnącej za sprawą Gotfryda potęgi rodu z Louvain było zawarte w 1125 r. małżeństwo jego córki Adelajdy z królem Anglii Henrykiem I.
Po śmierci Henryka V sytuacja Gotfryda zaczęła się zmieniać. W 1127 r. Gotfryd w sporze o tron we Flandrii opowiedział się przeciwko kandydatowi wspieranemu przez nowego króla Niemiec Lotara z Supplinburga. W efekcie w 1128 r. król odebrał mu księstwo Dolnej Lotaryngii i oddał je rywalowi Gotfryda, Walramowi I z Limburgii. Także tron biskupi w Leodium dostał się po śmierci Adalberta w 1128 r. stronnikom nowego króla. Gotfryd nie zamierzał poddać się Walramowi bez walki, jednak w 1129 r. został przez niego pokonany i uznał ostatecznie swą porażkę w zmaganiach o Dolną Lotaryngię. Tytuł księcia Dolnej Lotaryngii tracił jednak już wówczas na znaczeniu.
Z kolejnym królem Niemiec Konradem III Hohenstaufem Gotfryd pozostawał w dobrych stosunkach. Swego najstarszego syna, Gotfryda VII wydał za siostrę żony Konrada, Liutgardę z Sulzbach. Dobre kontakty z cesarzem pozwoliły synowi Gotfryda odzyskać Dolną Lotaryngię po śmierci Walrama I.
Około 1105 r. Gotfryd poślubił Idę, córkę hrabiego Chiny Ottona II. Z tego małżeństwa pochodziło pięcioro dzieci:
Po śmierci Idy ok. 1121 r. poślubił Klemencję z Ivrei, córkę hrabiego Burgundii Wilhelma I (a zarazem wdowę po hrabim Flandrii Robercie II i siostrę papieża Kaliksta II). To małżeństwo było bezdzietne.