Dziś temat Humbert II ma ogromne znaczenie w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i ciągłymi zmianami na świecie, Humbert II stał się obiektem zainteresowania wielu osób. Niezależnie od tego, czy Humbert II jest zjawiskiem kulturowym, odkryciem naukowym czy postacią historyczną, jego wpływ na nasze życie jest niezaprzeczalny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Humbert II i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając szeroką i wzbogacającą wizję tego tematu, która wciąż przyciąga uwagę odbiorców na całym świecie.
Król Włoch | |
Okres |
od 9 maja 1946 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca |
republika |
Pretendent do tronu Włoch | |
Okres |
od 12 czerwca 1946 |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Maria Pia, Wiktor Emanuel, Maria Gabriella, Maria Beatrice |
Odznaczenia | |
Humbert II, właśc. Humbert Mikołaj Tomasz Jan Maria (wł. Umberto II - Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria; ur. 15 września 1904 w Racconigi, zm. 18 marca 1983 w Genewie) – król Włoch od 9 maja do 12 czerwca 1946, z dynastii sabaudzkiej, syn Wiktora Emanuela III i królowej Heleny Czarnogórskiej. Ze względu na zaledwie miesięczny okres panowania nazwany „królem Maja” (wł. Re di Maggio).
8 stycznia 1930 poślubił w Rzymie Marię Józefę Belgijską (ur. 4 sierpnia 1906, zm. 27 stycznia 2001), córkę Alberta I Koburga i jego żony Elżbiety Gabrieli Bawarskiej. Mieli czworo dzieci:
W czasie zaręczyn Marii Józefy i Humberta miała miejsce nieudana próba postrzelenia księcia. Uroczystości ślubne były bardzo wystawne. Maria była bardzo zakochana w mężu, który traktował ją ze znacznie większą rezerwą. Jego chłód, a później obojętność sprawiły, że małżonkowie coraz bardziej oddalali się od siebie, tym bardziej, że nie mieli wiele wspólnych zainteresowań.
Humbert przejął władzę, gdy jego ojciec abdykował na jego rzecz. Od samego początku starał się wiele podróżować po kraju, by spotykać się jak najczęściej z poddanymi, którzy okazywali mu swą lojalność.
Humbert II panował zaledwie 33 dni. Zrezygnował z piastowania urzędu królewskiego po referendum, które niewielką większością głosów zadecydowało o wprowadzeniu we Włoszech ustroju republikańskiego. Aktu abdykacji nie podpisał. Wyemigrował później do Szwajcarii, a następnie do Portugalii (Cascais).
W przeciwieństwie do innych rodzin królewskich, które zmuszone do ucieczki pozostawiały w ojczyźnie swoje dobra, Humbert dysponował olbrzymim majątkiem. Król narzucił sobie ścisły rozkład dnia: ranki poświęcał na skrupulatną lekturę włoskiej prasy i korespondencji, popołudniami przyjmował wizyty, redagował orędzia i odezwy. Pozwalał sobie jedynie na krótkie chwile odpoczynku: spacerował wówczas wzdłuż dzikiego portugalskiego wybrzeża lub też spędzał wieczory w teatrze.
Był przedostatnim właścicielem Całunu Turyńskiego. Zapisał go w testamencie Stolicy Apostolskiej.
Karol Albert Sabaudzki | ||||||||||||
Wiktor Emanuel II | ||||||||||||
Maria Teresa Toskańska | ||||||||||||
Humbert I | ||||||||||||
Rajner Józef Habsburg-Lotaryński | ||||||||||||
Maria Adelajda Habsburg-Lotaryńska | ||||||||||||
Maria Elżbieta Sabaudzka | ||||||||||||
Wiktor Emanuel III | ||||||||||||
Karol Albert Sabaudzki | ||||||||||||
Ferdinand Sabaudzki-Genua | ||||||||||||
Maria Teresa Toskańska | ||||||||||||
Małgorzata Sabaudzka-Genua | ||||||||||||
Jan Saksoński | ||||||||||||
Elżbieta Saksońska | ||||||||||||
Amelia Augusta Wittelsbach | ||||||||||||
Humbert II | ||||||||||||
Stanisław Petrović-Njegoš | ||||||||||||
Mirosław Petrović-Njegoš | ||||||||||||
Krystyna Vrbitsa | ||||||||||||
Mikołaj I Czarnogórski | ||||||||||||
Smok Marcinowicz | ||||||||||||
Anastazja Marcinowicz | ||||||||||||
Stanisława Marcinowicz | ||||||||||||
Helena Czarnogórska | ||||||||||||
Piotr Perkov Vukotić | ||||||||||||
Piotr Vukotić | ||||||||||||
Stanisława Milicz | ||||||||||||
Milena Vukotić | ||||||||||||
Tadeusz Vervodić | ||||||||||||
Helena Vervodić | ||||||||||||
Milica Pavičević | ||||||||||||