Język pisany
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Język pisany, badając jego różne aspekty i wpływ w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Język pisany wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i fanów. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy jego ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo poznamy perspektywy ekspertów w danej dziedzinie, którzy pozwolą nam głębiej poznać Język pisany i jego implikacje. Ten artykuł ma na celu przedstawienie kompletnej i wzbogacającej wizji Język pisany, zachęcając czytelników do refleksji i głębszego zagłębienia się w ten fascynujący temat.
Język pisany – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocą pisma. Język pisany jest wtórną reprezentacją języka naturalnego, którego pierwotną postacią jest język mówiony. Dobrze wypracowana i ustabilizowana forma piśmiennicza, podlegająca normom językowym i ortograficznym, zwana jest grafolektem.
Język pisany, w przeciwieństwie do mowy, ma charakter trwały; umożliwia komunikację w czasie i przestrzeni. Pod względem struktury jest bardziej uporządkowany i logiczny; cechuje się dbałością stylistyczną i urozmaiceniem składniowym (występują rozbudowane zdania złożone, konstrukcje bierne, imiesłowy itp.). Ze względów estetycznych w tekstach pisanych unika się powtórzeń, dąży się zaś do zachowania ładu kompozycyjnego i spójności tekstu. W zakresie leksyki dominują rzeczowniki i przymiotniki; słownictwo jest pozbawione nacechowania emocjonalnego, pojawiają się wyrazy abstrakcyjne i elementy rejestru wysokiego (wyrazy książkowe). Język pisany pozbawiony jest mimiki i gestykulacji, kodu niewerbalnego. Nie zawiera także omyłek słownych charakterystycznych dla mowy, jest produktem dłuższej refleksji. Językiem pisanym w silnym stopniu rządzą przepisy normatywne i zwyczaje pisarskie (obowiązujące normy ortografii i interpunkcji, użycie szablonowych zwrotów grzecznościowych, dbałość o przejścia między akapitami). Język pisany jest bardziej konserwatywny od języka mówionego.
W kontekście internetowym mówi się o tzw. cyberjęzyku. Stosunek języka internetu do lepiej poznanych form języka (języka ustnego i tradycyjnego języka pisanego) stanowi przedmiot dyskusji.
Język pisany zawsze występuje jako element towarzyszący pewnemu językowi mówionemu. Wiele języków wymarłych znanych jest wyłącznie dzięki zabytkom pisanym. Zdarza się, że język pisany istnieje samodzielnie, gdy znajduje zastosowanie w pewnych sferach życia, ale nie jest znany jako język ojczysty (np. łacina, klasyczny język chiński).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Polański 1999 ↓, s. 271.
- ↑ Leo Daugherty, The English Grapholect and the Introductory Composition Class, „College Composition and Communication”, 30 (2), 1979, s. 134–140, DOI: 10.2307/356315, ISSN 0010-096X, JSTOR: 356315 (ang.).
- ↑ Walter J. Ong, Technologizace slova: mluvená a psaná řeč, Vyd. české 1, Praha: Karolinum, 2006, s. 18, ISBN 80-246-1124-4, OCLC 85715882 (cz.).
- ↑ Joanna Dobkowska, W pigułce. Nauka o języku. Repetytorium. Liceum i technikum, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2019, s. 59, ISBN 978-83-02-18249-5, OCLC 1107607313.
- ↑ James Clackson, Language and Society in the Greek and Roman Worlds, Cambridge: Cambridge University Press, 2015, s. 172, DOI: 10.1017/CBO9781139047944, ISBN 978-0-521-19235-4, ISBN 9780-521-14066-9, ISBN 978-1-139-04794-4, OCLC 911400507 (ang.).
- ↑ Naomi S. Baron, Always On: Language in an Online and Mobile World, Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 168, DOI: 10.1093/acprof:oso/9780195313055.001.0001, ISBN 978-0-19-531305-5, ISBN 978-0-19-987109-4, ISBN 978-0-19-973544-0, ISBN 978-0-19-977980-2, OCLC 213464710 (ang.).
- ↑ Victoria Fromkin i inni, An Introduction to Language with Online Study Tools 12 Months, wyd. 9, Melbourne: Cengage Learning Australia, 2018, s. 566, ISBN 978-0-17-038680-7 (ang.).
- ↑ Marta Dalgiewicz: Język internetu – język w internecie. Portal OPOKA, 2005-02-11. .
- ↑ Robert Sanders, Nora Yao, Fundamental Spoken Chinese, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 2009, s. xiii, ISBN 978-0-8248-3156-1 (ang.).
- ↑ Polański 1999 ↓, s. 273.
Bibliografia
- Kazimierz Polański (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897.