W dzisiejszym świecie Jackie Robinson zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy czy społeczny, Jackie Robinson odgrywa fundamentalną rolę w życiu ludzi. Jego znaczenie odzwierciedla się w sposobie, w jaki wpływa na nasze codzienne życie, w podejmowanych przez nas decyzjach, w rozmowach, które prowadzimy i w działaniach, które podejmujemy. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie i zrozumienie roli, jaką Jackie Robinson pełni w naszym życiu, a także jego wpływu na społeczeństwo jako całość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jackie Robinson i jego wpływ w różnych obszarach, aby rzucić światło na ten istotny i interesujący temat.
![]() Jackie Robinson (1954) | |||||
drugobazowy | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Jackie Roosevelt Robinson | ||||
---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1919 | ||||
Data i miejsce śmierci |
24 października 1972 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
15 kwietnia 1947 | ||||
Ostatni występ |
10 października 1956 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,311 | ||||
Home runy |
137 | ||||
Uderzenia |
1518 | ||||
RBI |
734 | ||||
Runy |
947 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||||
Rok wprowadzenia |
1962 | ||||
Głosów |
77,5% (1. głosowanie) | ||||
Strona internetowa |
Jackie Roosevelt Robinson (ur. 31 stycznia 1919 w Cairo, zm. 24 października 1972 w Stamford) – amerykański baseballista, który występował głównie na pozycji drugobazowego. Jako pierwszy Afroamerykanin w XX wieku zagrał w amerykańskiej Major League Baseball.
Urodził się w Cairo w stanie Georgia. Studiował na University of California w Los Angeles, gdzie był członkiem drużyny uniwersyteckiej UCLA Bruins w czterech dyscyplinach: futbolu, baseballu, koszykówce i sprincie. Uczelnię opuścił w 1941 roku ze względu na problemy finansowe. W tym samym roku grał w drużynie futbolowej w Honolulu, ale wkrótce zgłosił się na ochotnika do służby wojskowej i dołączył do batalionu US Army 761st Tank Battalion. Uzyskał stopień podporucznika kończąc szkołę oficerską Officer Candidate School. W okresie służby w Fort Hood w Teksasie został oskarżony o niesubordynację i dlatego nie został dopuszczony do udziału w wojnie.
W 1945 Robinson był zawodnikiem Kansas City Monarchs, należącej do Negro American League. W październiku 1945 podpisał kontrakt z Montreal Royals z International League, klubem farmerskim Brooklyn Dodgers, którego menadżerem generalnym był Branch Rickey, poszukujący nowych zawodników wśród zespołów z negro league. Był to okres, kiedy zawodnicy pochodzenia afroamerykańskiego nie mieli możliwości grania w MLB ze względu na segregację i dyskryminację rasową.
15 kwietnia 1947 roku Robinson zadebiutował w drużynie Brooklyn Dodgers na Ebbets Field w meczu przeciwko Boston Braves, w którym zdobył runa. Przez następne 12 miesięcy grał na pierwszej bazie, a w późniejszym okresie był głównie drugobazowym. Początkowo padał ofiarą ataków rasistowskich ze strony kolegów z zespołu. W jego obronie stawał menadżer Rickey, jego przyjaciel Pee Wee Reese, a także Hank Greenberg, który był dyskryminowany przez antysemitów. Pomimo dyskryminacji rasowej w 1947 został wybrany najlepszym debiutantem, zaś dwa lata później najbardziej wartościowym zawodnikiem w National League; miał także najlepszą w lidze średnią uderzeń (0,342). W 1955 wystąpił w sześciu meczach World Series, w których Dodgers pokonali New York Yankees 4–3 w serii best-of-seven
Pod koniec sezonu 1956 został sprzedany do New York Giants, ale wolał już zrezygnować z kariery w ogóle, niż wspierać ten zespół; miało to miejsce w styczniu 1957 roku. Po zakończeniu kariery sportowej zajmował się między innymi prowadzeniem firmy Chock Full O'Nuts a także był członkiem zarządu NAACP. W 1960 zaangażował się w wybory prezydenckie, w których wspierał początkowo Huberta Humphreya, a później Richarda Nixona. Został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame w 1962 roku. W roku 1998 zajął 44. miejsce na liście stu najlepszych baseballistów według magazynu Sporting News (The 100 Greatest Baseball Players) i został wybrany do Drużyny Stulecia MLB.
Grał główną rolę w filmie autobiograficznym „The Jackie Robinson Story” z 1950 roku.
Zmarł na atak serca w wieku 53 lat.
W 1997 roku System Rezerwy Federalnej wyemitował srebrną monetę kolekcjonerską o nominale 1 dolara upamiętniającą Jackiego Robinson.
W kwietniu 2013 roku na ekrany wszedł kolejny film biograficzny o Jackie Robinsonie w reżyserii Briana Helgelanda: „42 – Prawdziwa historia amerykańskiej legendy” - amerykański tytuł: „42”. W roli Jackie Robinsona wystąpił Chadwick Boseman, a rolę Brancha Rickeya zagrał Harrison Ford.
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 1949 | |
6× All-Star | 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954 | |
Zwycięzca w World Series | 1955 | |
MLB Rookie of the Year Award | 1947 | |
Major League Baseball All-Century Team | ||
Baseball Hall of Fame | od 1962 | |
#42 zastrzeżony przez Dodgers | 1972 | |
#42 zastrzeżony przez wszystkie kluby MLB | 1997 |