W tym artykule o Jan Ziemięcki zbadamy różne aspekty i perspektywy tego szerokiego i istotnego tematu w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego pochodzenia i ewolucji po implikacje w różnych obszarach życia codziennego – zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć wiele wymiarów, które obejmuje Jan Ziemięcki. Poprzez badania i refleksję staramy się rzucić światło na aspekty, które są mało znane lub dyskutowane, aby wzbogacić nasze zrozumienie Jan Ziemięcki i jego implikacji we współczesnym świecie.
Feldzeugmeister | |
Data i miejsce urodzenia |
7 września 1816 lub 1817 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1906 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1833–1878 |
Siły zbrojne |
Armia Królestwa Saksonii (1833–1851) |
Jednostki |
1 Saski Regiment Kawalerii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Józef Antoni Hieronim z Ziemięcina Ziemięcki herbu Nieczuja (niem. Hieronymus Johann Josef Anton Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin; (ur. 7 września 1816 lub 1817 w Kaliszu, zm. 25 lutego 1906 w Krakowie) – niemiecki i austriacki wojskowy, honorowy Feldzeugmeister (odpowiednik generała broni) cesarskiej i królewskiej Armii, weteran wojny prusko-austriackiej.
Wykształcenie pobierał w Królewskiej Saskiej Szkole Kadetów w Dreźnie, którą ukończył 1 lipca 1833. W 1834 awansował do stopnia podporucznika, a następnie porucznika w 1839. Od 1 października 1846 służył jako adiutant księcia Augusta z Saksonii-Coburgu-Gothy. W roku 1847 został awansowany na kapitana i przeniesiony najpierw do Sztabu Głównego w Dreźnie, a później 2 Regimentu Kawalerii, z którym pacyfikował powstańców w Saksonii.
24 września 1851 został awansowany na majora i przeniesiony do armii księstwa Nassau, gdzie ponownie pełnił funkcję adiutanta. 7 maja 1855 uzyskał stopień podpułkownika; na kolejny awans przyszło mu poczekać do 1862 roku. Za jego namowami doszło do przemundurowania armii księstwa w 1862 roku. W 1865 został awansowany na generała majora.
Po wcieleniu księstwa Nassau do królestwa Prus w 1866 został zwolniony z przysięgi wobec księcia i przeszedł na żołd Austro-Węgier 16 lutego 1867 w stopniu generał majora. Dowodził brygadą kawalerii w Pradze. 3 lipca 1869 został mianowany dowódcą 4 Dywizji i awansowany na Feldmarschalleutnanta (generała porucznika). W 1874 został komendantem wojskowym w Koszycach i honorowym szefem c. i k. 40 Pułku Piechoty oraz otrzymał tytuł barona.
Po przejściu na emeryturę 1 kwietnia 1878 został mianowany na honorowy stopień Feldzeugmeistera. Zamieszkał w Krakowie. Tam zmarł 25 lutego 1906. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 13).
w Armii saskiej
w Armii Księstwa Nassau
w cesarskiej i królewskiej Armii
Łącznie otrzymał 23 ordery prawie wszystkich dworów królewskich Europy.