Janusz Olejniczak
Obecnie Janusz Olejniczak to temat, który nabrał dużego znaczenia w społeczeństwie. Jego wpływ został odnotowany w różnych aspektach życia codziennego, wywołując dyskusje i debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, akademickim czy zawodowym, Janusz Olejniczak zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum ludzi, wzbudzając zarówno zainteresowanie, jak i niepewność. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Janusz Olejniczak, analizując jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje, aby zapewnić szeroką i krytyczną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1952 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Janusz Olejniczak (ur. 2 października 1952 we Wrocławiu) – polski pianista, pedagog muzyczny i aktor. Laureat VI nagrody na VIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1970). Były mąż aktorki Sławomiry Łozińskiej.
Życiorys
Wykształcenie i udział w konkursach
Na fortepianie zaczął grać w wieku 6 lat, a edukację muzyczną odbył w Warszawie. Ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną, a następnie studia w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Ponadto pobierał dodatkowe nauki w Paryżu i na studiach podyplomowych w Warszawie i Essen.
W trakcie studiów wziął udział w kilku konkursach pianistycznych:
- Międzynarodowy Konkurs Młodych Wykonawców „Concertino Praha” (1967) – dyplom finalisty
- VIII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1970) – VI nagroda
- Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Alfreda Casellego (1972) – IV nagroda
Międzynarodowa kariera
Po sukcesie na Konkursie Chopinowskim występował w wielu krajach Europy, Azji, w obu Amerykach i w Australii. Grał na wielu festiwalach muzycznych, w tym kilkukrotnie na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju. Wielokrotnie współpracował przy nagrywaniu muzyki do filmów w Polsce i w innych krajach. Nagrał większość partii fortepianowych do filmu Chopin. Pragnienie miłości (2002) i Pianista (2002). Jako aktor wystąpił m.in. w roli Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego pt. Błękitna nuta (1991).
Jest też pedagogiem muzycznym. Prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Krakowie i kursy mistrzowskie dla pianistów w różnych krajach. Był jurorem XVII i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Repertuar i dyskografia
W jego repertuarze znajdują się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Jeana-Philippe’a Rameau, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta, Sergieja Prokofiewa, Wojciecha Kilara oraz Henryka Mikołaja Góreckiego. W 1995 roku jego płyta z koncertami fortepianowymi Chopina otrzymała Fryderyka (w kategorii Album roku – muzyka solowa). Łącznie nagrał kilkadziesiąt płyt dla wielu wytwórni muzycznych.
Ordery i wyróżnienia
- 1999 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2003 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie muzyki
- 2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 2010 – Perła Honorowa Polskiej Gospodarki w kategorii kultura
- 2022 – Złoty Fryderyk w kategorii muzyka poważna
Filmografia
- 1990: Błękitna nuta jako Fryderyk Chopin
- 1995: Les Milles jako bułgarski pianista
- 2015: Hiszpanka jako Ignacy Jan Paderewski
Przypisy
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 100.
- ↑ Katarzyna Troszczyńska: Niech wreszcie spokój trwa. Styl.pl, IX 2010. .
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 291.
- ↑ a b c Małgorzata Kosińska: Janusz Olejniczak. culture.pl. . (pol.).
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 293.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 294.
- ↑ Rozpoczął się XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. rmf24.pl, 1 października 2015. .
- ↑ Jury Konkursu. chopin2020.pl
- ↑ Janusz Olejniczak: discography. discogs.com. . (ang.).
- ↑ Janusz Olejniczak: discography. allmusic.com. . (ang.).
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 99
- ↑ a b Janusz Olejniczak w bazie filmpolski.pl
- ↑ Laureaci z poprzednich edycji , www.polishmarket.com.pl .
- ↑ Janusz Olejniczak i Stanisław Gałoński laureatami Złotych Fryderyków w muzyce poważnej. dzieje.pl, 19 kwietnia 2022. .
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 291–294. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.