Irina Zaricka
W dzisiejszym świecie Irina Zaricka stał się tematem rosnącego zainteresowania i debaty. Dzięki swojemu wpływowi na różne obszary, takie jak społeczeństwo, gospodarka i kultura, Irina Zaricka przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym kontekście. Od swoich początków po dzisiejszą ewolucję Irina Zaricka wygenerował niekończące się opinie, badania i refleksje, które mają na celu zrozumienie i analizę jego implikacji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Irina Zaricka, od jego implikacji w życiu codziennym po wpływ na globalne podejmowanie decyzji.mnopqrstuvwxyzabcdefghijklmn
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
Irina Zaricka (ur. 2 maja 1939 w Kijowie; zm. 30 lipca 2001 w Londynie) – radziecka pianistka pochodzenia ukraińskiego; laureatka II nagrody na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1960).
Życiorys
Wykształcenie i praca pedagogiczna
Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku kilku lat. Początkowo uczyła się w szkole muzycznej w Kijowie, gdzie uczęszczała do roku 1953. W latach 1953–1958 uczyła się w Centralnej Szkole Muzycznej przy Konserwatorium Moskiewskim. W latach 1958–1963 była studentką Konserwatorium Moskiewskiego w klasie fortepianu prof. Jakowa Zaka.
W późniejszych latach prowadziła zajęcia w Rubin Academy of Music w Izraelu (obecna Jerozolimska Akademia Muzyki i Tańca) oraz w Royal College of Music, Menuhin School i Purcell School w Anglii.
Kariera pianistyczna
W 1960 roku reprezentowała ZSRR na VI Konkursie Chopinowskim, gdzie zajęła II miejsce oraz zdobyła dwie nagrody specjalne: Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków i Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za najlepsze wykonanie poloneza. Konkurs wygrał Maurizio Pollini.
Po tym sukcesie występowała w wielu krajach Europy, w tym wiele razy w Polsce (w 1961, 1967 i 1969). W 1972 wyemigrowała do Izraela, a w 1985 przeniosła się do Anglii i zamieszkała w Londynie. W późniejszych latach występowała z brytyjskimi orkiestrami m.in. z London Symphony Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra oraz City of Birmingham Symphony Orchestra.
W Polsce ostatni raz wystąpiła 9 sierpnia 1995 roku podczas 50. Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach.
Zmarła 30 lipca 2001 w Londynie.
Repertuar
W jej repertuarze znajdowały się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Ludwiga van Beethovena, Aleksandra Skriabina, Dmitrija Kabalewskiego i Siergieja Prokofiewa. Po przeprowadzeniu się do Anglii często występowała ze swoim mężem Feliksem Andrejewskim (skrzypkiem i profesorem w Royal College of Music).
Przypisy
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 235.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 236.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 79.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 236–237.
- ↑ Felix Andrievsky. atlanticoastorchestra.com. . (ang.).
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 235–237. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.