W tym artykule przeanalizujemy rolę Jerzy Adam Marszałkowicz w dzisiejszym społeczeństwie i zbadamy jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od Jerzy Adam Marszałkowicz jako osoby publicznej po jego wpływ na takie tematy, jak technologia, ekonomia i kultura popularna – zagłębimy się w jego znaczenie w różnych kontekstach. Zbadamy również, jak Jerzy Adam Marszałkowicz ewoluował na przestrzeni czasu i jak jego obecność pozostaje znacząca dzisiaj. Poprzez tę analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Jerzy Adam Marszałkowicz we współczesnym świecie i jego znaczenie w doświadczeniach indywidualnych i zbiorowych.
Jerzy Adam Marszałkowicz z wizytą w domu rodzinnym w Zgłobicach | |
Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1931 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 maja 2019 |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
1956 |
Odznaczenia | |
Jerzy Adam Marszałkowicz (ur. 19 stycznia 1931 w Zgłobicach pod Tarnowem, zm. 13 maja 2019 w Nysie) – polski duchowny katolicki, założyciel Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta.
Urodzony w rodzinie ziemiańskiej. Syn Adama Marszałkowicza herbu Zadora (zarządcy komisarycznego Tarnowa) i Zofii z domu Turnau, córki Jerzego. Wnuk Jana Marszałkowicza, polityka i obrońcy Lwowa. Spokrewniony poprzez matkę z dziennikarzami Janem Turnauem i Jerzym Turowiczem.
W 1945 musiał opuścić rodzinny dwór w Zgłobicach, który został upaństwowiony. Wyjechał wraz z rodziną do Wrocławia, gdzie w 1949 został przyjęty na Uniwersytet Wrocławski. W lutym 1956 ukończył Seminarium – przyjął niższe święcenia. Do wyższych święceń kapłańskich nie przystępował ze względu na słaby stan zdrowia. Rozpoczął pracę w Instytucie Katolickim w Trzebnicy. W 1959 został bibliotekarzem w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. W 1962 powierzono mu funkcję głównego furtiana portierni seminaryjnej. W tym czasie zetknął się z ludźmi bezdomnymi, ubogimi, a zwłaszcza alkoholikami, którzy przychodzili i prosili o wsparcie. Wówczas rozpoczął systematycznie udzielać im pomocy. W 1971 wystąpił do władz Wrocławia prosząc o udostępnienie budynku na dom noclegowy, ale spotkał się z odmową.
Inicjował, wraz z grupą około trzydziestu osób, założenie zarejestrowanego 2 listopada 1981 Towarzystwa Pomocy im. Adama Chmielowskiego (obecnie pod nazwą Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta), stowarzyszenia niosącego pomoc bezdomnym przez tworzenie dla nich schronisk. Jeszcze tego samego roku (tj. w 1981) opuścił seminarium i zamieszkał w pierwszym schronisku Towarzystwa przy ul. Lotniczej we Wrocławiu. Za jego pośrednictwem założono następnie inne schroniska, m.in. w Bielicach, Klisinie, Gamowie, Jasienicy Górnej, Gliwicach–Bojkowie.
Autor licznych homilii, przemówień okazjonalnych i tekstów o tematyce bezdomności. W 2011 wydano autobiograficzny Mój Pamiętnik.
Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu parafii Świętej Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.