W dzisiejszym świecie Joanna Tokarska-Bakir stał się szeroko dyskutowanym i badanym tematem, generującym ciągłe dyskusje i analizy. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Joanna Tokarska-Bakir przyciąga uwagę zarówno badaczy, ekspertów, jak i entuzjastów. Dzięki bogatej i złożonej historii Joanna Tokarska-Bakir ewoluował w czasie, wpływając na różne obszary codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Joanna Tokarska-Bakir, od jego początków po wpływ na dzisiejszy świat, zapewniając kompleksowy i szczegółowy pogląd na ten ekscytujący temat.
Data urodzenia |
17 października 1958 |
---|---|
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: etnologia, antropologia kultury, kulturoznawstwo | |
Alma Mater | |
Doktorat |
13 stycznia 1993 – nauki humanistyczne |
Habilitacja |
26 marca 2002 – literaturoznawstwo |
Profesura | |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członek korespondent |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Joanna Sabina Tokarska-Bakir (ur. 17 października 1958) – polska antropolożka kultury, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Instytutu Slawistyki PAN. Zajmuje się m.in. antropologią religii, kultami ludowymi, pielgrzymkami, kulturą ponowoczesną, tybetologią, polską religijnością ludową, stosunkiem Polaków do Żydów oraz Zagładą Żydów.
Pracę magisterską pod tytułem Nauki Don Juana w świetle tybetańskiego buddyzmu – propozycja interpretacji obroniła w 1983 r. Rozprawę doktorską pt. Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne w świetle hermeneutyki Hansa-Georga Gadamera przygotowała pod kierunkiem prof. Anny Zadrożyńskiej-Barącz i obroniła w 1993 r. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 2001 r. na podstawie pracy pt. Obraz osobliwy. Hermeneutyczna lektura źródeł etnograficznych. W 2011 r. otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych.
Kierowniczka Archiwum Etnograficznego przy ISNS UW i IS PAN. Członkini PEN Club-Polska. Od 2010 jurorka Nagrody Literackiej „Nike”.
Pomysłodawczyni i od 2006 r. autorka wstępów do Serii Antropologicznej PIW.
Laureatka nagrody Res Publiki Nowej za najlepszy esej roku 2001, Nagrody im. Poli Nireńskiej i Jana Karskiego za rok 2007 i Nagrody im. Ks. Stanisława Musiała 2010.
Stypendystka m.in. Fundacja Alexandra von Humboldta, Institute for Advanced Study i Imre Kertész Kolleg Jena.
W roku 2019 za książkę „Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego” otrzymała Nagrodę im. Jana Długosza i Yad Vashem International Book Prize.
W 2020 została członkiem korespondentem PAN. W 2014 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi.
Jest profesorem w Instytucie Slawistyki PAN i kieruje w nim Zakładem Badań Narodowościowych. W kadencji 2023–2026 została wybrana na Przewodniczącą Rady Naukowej tego instytutu. Była też profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz profesorem Collegium Civitas, gdzie kierowała Katedrą Antropologii Kulturowej.
Jest członkiem Komitetu Nauk o Kulturze PAN i Komitetu Nauk Etnologicznych PAN.