Joseph Barthélemy (generał)
W dzisiejszym świecie Joseph Barthélemy (generał) stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiej gamy ludzi i społeczności. Wpływ Joseph Barthélemy (generał) można dostrzec w różnych aspektach życia codziennego, od sposobu, w jaki ludzie odnoszą się do siebie, po decyzje, które podejmują w życiu zawodowym. W tym artykule szczegółowo i dogłębnie zbadano znaczenie Joseph Barthélemy (generał) w obecnym kontekście, analizując jego implikacje i konsekwencje w różnych obszarach. Ponadto badane są różne perspektywy i podejścia, które istnieją w odniesieniu do Joseph Barthélemy (generał), w celu zapewnienia pełnej i wzbogacającej wizji tego bardzo istotnego tematu.
| |
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
_02.1919.jpg)
Joseph Barthélemy wł. Marie-Joseph-Raoul-Léon Barthélemy (ur. 15 stycznia 1867 w Langres, zm. 23 lutego 1951 w Broons) – francuski generał, przewodniczący misji alianckiej do Polski w styczniu-lutym 1919, mediator w wojnie polsko-ukraińskiej, twórca linii Barthelemy’ego.
Życiorys
Syn Marie Charles Paul Barthélemy i Marie Mélanie Bonnaire, ojciec był kapitanem 68 pułku piechoty stacjonującego w Langres. W wieku dziewiętnastu lat obrał karierę wojskową, wstępując do Akademii Wojskowej Saint Cyr, którą ukończył jako podporucznik 1 października 1888. Po służbie w 69 pułku piechoty i 29 pułku piechoty, w 1895 został instruktorem w Akademii Saint Cyr. Awansowany do stopnia kapitana, w 1900 ukończył Ecole Supérieure de Guerre.
W 1913 w stopniu podpułkownika objął dowodzenie 118 pułku piechoty. Po wybuchu I wojny światowej w 1915 objął dowodzenie 308 brygady piechoty. W 1916 awansowany do stopnia generała brygady, dowodził 27 Dywizją Piechoty na froncie włoskim. Po powrocie do Francji w 1918 dowodził rezerwową grupą armijną.
Po zakończeniu wojny w dyspozycji marszałka Ferdinanda Focha. Członek Międzyalianckiej Komisji Kontroli, przewodniczący podkomisji sił zbrojnych MKK. W styczniu 1919 przewodniczący misji wojskowej skierowanej przez gen. Louisa Franchet d’Espérey do Polski dla zbadania możliwości zawarcia rozejmu w wojnie polsko-ukraińskiej. 28 stycznia 1918 zaproponował we Lwowie propozycję kompromisowej polsko-ukraińskiej linii demarkacyjnej, zwaną od jego nazwiska linią Barthelemy’ego, pozostawiającej Lwów i Borysławsko-Drohobyckie Zagłębie Naftowe po stronie polskiej. Propozycja została odrzucona przez delegację Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Barthélemy uczestniczył jeszcze w lutym 1919 we Lwowie w próbie mediacji w konflikcie jako przewodniczący podkomisji Komisji Międzysojuszniczej dla Polski tzw. Komisji Noulensa). Misja mediacyjna zakończyła się 28 lutego 1919 niepowodzeniem wobec ostatecznej odmowy akceptacji warunków rozjemczych (na bazie linii Barthelemy’ego) przez stronę ukraińską.
W 1923 awansowany do stopnia generała dywizji. Dowodził 37 Dywizją Piechoty, następnie (od 1926) XXX Korpusem Armii Renu. Przeniesiony do rezerwy w 1929.
Wielki Oficer Legii Honorowej i Croix de Guerre.
Uwagi
- ↑ Podkomisja do Spraw Zawieszenia Broni na Froncie Walk Polsko-Ukraińskich w Galicji Wschodniej została utworzona 15 lutego 1919. Przewodniczący: Joseph Barthélemy. Członkowie: Robert Howard Lord (Stany Zjednoczone), płk Adrian Carton de Wiart (Wielka Brytania), mjr Giuseppe Stabile (Włochy). Podkomisja miała doprowadzić do przerwania wojny polsko-ukraińskiej, tak by konferencja pokojowa w Paryżu mogła rozstrzygnąć o przynależności państwowej Galicji Wschodniej. W Komisji Międzysojuszniczej dla Polski przeważyło stanowisko Josepha Noulensa, który opowiadał się za wyłącznie wojskowym charakterem możliwych porozumień z Zachodnioukraińską Republiką Ludową (ZURL), bez przesądzania żadnych kwestii politycznych. Esme Howard opowiadał się bowiem za powiązaniem ewentualnej zgody Sekretariatu Państwowego ZURL z obietnicą uznania przez Ententę Ukraińskiej Republiki Ludowej (której częścią była formalnie ZURL po Akcie Zjednoczenia. Propozycja Howarda nie uzyskała poparcia większości Komisji. Rafał Galuba, ”Niech nas rozsądzi miecz i krew ...”. Konflikt polsko-ukraiński o Galicję Wschodnią w latach 1918–1919, Poznań 2004, ISBN 83-7177-281-5 s. 108.
Bibliografia
- Ecole Superieure de Guerre: Biographie-Marie Joseph Raoul Léon Barthélemy (1867–1951)
- Barthélemy, Joseph
- Barthélemy Joseph