Kapitałka

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Kapitałka, badając jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejsze znaczenie. Kapitałka jest tematem zainteresowania i debaty od dziesięcioleci, przyciągając uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Zagłębiając się w tę analizę, zbadamy różne aspekty składające się na Kapitałka, od jego aspektów historycznych po wpływ na współczesne społeczeństwo. Mamy nadzieję, że poprzez tę eksplorację rzucimy światło na różne aspekty, które sprawiają, że Kapitałka jest fascynującym i istotnym tematem we współczesnym świecie.

Kapitałka

Kapitałka – rodzaj tkaniny introligatorskiej w postaci tasiemki szerokości 13-15 mm z wyraźnie pogrubionym jednym z brzegów, zwanym lamówką, o grubości około 2 mm, chroni krawędź bloku książki.

Kapitałka jest naklejana na oba końce grzbietu wkładu (w główce i nóżkach) w oprawach złożonych składających się z większej liczby składek (zwykle powyżej 10 arkuszy). Służy do mechanicznego wzmocnienia oprawy, stanowiąc jednocześnie element ozdobny, zakrywający widok na krawędź grzbietu wkładu z widocznym jego klejeniem i szyciem. Elementem zakrywającym jest właśnie lamówka.

Kapitałka jest wyrabiana z jedwabiu (naturalnego lub sztucznego), półjedwabiu (mieszanka z bawełną), bawełny, barwy najczęściej białej lub lekko kremowej, z charakterystycznym jedwabistym połyskiem lamówki bądź skóry. Jest tkaniną z zasady nie apreturowaną (jedynie w nakładach maszynowych jest delikatnie apreturowana). W przypadku kapitałek w innych kolorach zabarwienie pochodzi od koloru nici, z których jest tkana kapitałka.

Kapitałka bywa również pleciona lub szyta bezpośrednio na wkładzie, jej kolor powinien odpowiadać barwie oprawy.

Przypisy

  1. P.J.M. Marks, The British Library Guide to Bookbinding: History and Techniques, University of Toronto Press, 1998, s. 40, ISBN 978-0-8020-8176-6 (ang.).
  2. Z badań nad polskimi księgozbiorami historycznymi, Wydawn. Uniwersytetu Warszawskiego, 1999, s. 73, ISBN 978-83-904036-3-2 (pol.).
  3. Aleksander Birkenmajer: Encyklopedia wiedzy o książce. Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 1106.
  4. Jan Kuglin, Poligrafia książki, Ossolineum, 1968, s. 350 (pol.).