W dzisiejszych czasach Karol Durski-Trzaska to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w branży zawodowej, wpływ na społeczeństwo, czy po prostu ze względu na swój ogólny interes, Karol Durski-Trzaska stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. Więcej informacji na temat Karol Durski-Trzaska i jego znaczenia stało się dla wielu priorytetem, ponieważ jego implikacje mogą być znaczące w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zgłębimy temat Karol Durski-Trzaska i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach.
generał broni | |
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1849 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1935 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1868–1916, 1919–1921 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
Komenda Legionów Polskich |
Stanowiska |
komendant Legionów Polskich |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Karol Trzaska-Durski (ur. 6 września 1849 w Spasie, zm. 15 sierpnia 1935 w Wadowicach) – Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego.
W latach 1864–1868 słuchacz Wojskowej Wyższej Szkoły Realnej w Hranicach (niem. Mährisch Weißkirchen). Od 1 października 1868 służył w cesarskiej i królewskiej Armii. W 1893 został przeniesiony do pułku artylerii dywizyjnej nr 8 w Radgersburgu. W 1895 został przeniesiony do pułku artylerii dywizyjnej Nr 32 we Lwowie. W 1899 został przeniesiony do pułku artylerii dywizyjnej Nr 28 w Przemyślu na stanowisko komendanta pułku. W kwietniu 1904 został przeniesiony do pułku artylerii korpuśnej Nr 11 we Lwowie na stanowisko komendanta pułku. 9 listopada 1907 awansował na generała majora ze starszeństwem z 1 listopada 1907 i został mianowany komendantem 6 Brygady Artylerii w Koszycach.
30 września 1908 przeszedł na emeryturę w stopniu generała majora. 16 maja 1912 został mianowany tytularnym marszałkiem polnym porucznikiem (Feldmarschalleutnant) .
W chwili wybuchu I wojny światowej powołany został do służby czynnej. Od 23 września 1914 do grudnia 1915 był komendantem Legionów Polskich z ramienia Austrii. 24 grudnia 1915 został mianowany rzeczywistym marszałkiem polnym porucznikiem. 16 marca 1916 został ponownie przeniesiony w stan spoczynku.
Od marca 1919 służył w Wojsku Polskim. Do 20 września 1920 dowodził Okręgiem Generalnym „Warszawa”. Był także członkiem Rady Wojennej. Z dniem 1 października 1920 Minister Spraw Wojskowych powierzył mu synekurę, w postaci urzędu Inspektora Instytucji Oficerskich. 21 grudnia 1920 został mianowany przewodniczącym Ogólnej Komisji Weryfikacyjnej. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała broni. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała broni.
Mieszkał w Gniewie i Wadowicach. Żonaty z Anną Edlbacher, z którą miał dwie córki i dwóch synów, oficerów Wojska Polskiego. Syn Antoni był pułkownikiem WP.
Zmarł 15 sierpnia 1935 w Szpitalu powszechnym w Wadowicach.