Kazimierz Deszberg

W tym artykule zbadamy Kazimierz Deszberg z różnych perspektyw, zagłębiając się w jego znaczenie, wpływ i znaczenie w różnych obszarach. Kazimierz Deszberg to temat, który przykuł uwagę ekspertów i entuzjastów, wywołując debatę i refleksję na temat jego konsekwencji. Na tych stronach przeanalizujemy kluczowe aspekty Kazimierz Deszberg, od jego historii po dzisiejszą ewolucję, w tym jego wpływ na społeczeństwo i jego przyszłe prognozy. Poprzez wywiady, analizy i zeznania staramy się rzucić światło na Kazimierz Deszberg i zaoferować czytelnikowi pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży po wszechświecie Kazimierz Deszberg!

Kazimierz Deszberg
podpułkownik weterynarii podpułkownik weterynarii
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1875
Lwów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Kijów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Stanowiska

naczelny lekarz weterynarii OK VIII

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Kazimierz Deszberg (ur. 11 lipca 1875 we Lwowie, zm. 1940 w Kijowie) – doktor weterynarz, podpułkownik weterynarii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 11 lipca 1875. Był synem Jana. Pochodził ze Lwowa, gdzie w 1899 ukończył studia na Akademii Medycyny Weterynaryjnej z tytułem lekarza weterynarii. W 1903 zdał egzamin fizykancki. Pracował jako asystent. Był zatrudniony w Pilźnie, Tarnopolu i Zbarażu. Służył jako oficer c. i k. armii.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu rotmistrza do 26 stycznia 1920 był kierownikiem Szkoły Podkuwaczy Koni w Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” (garnizon Kielce). W 1922 uzyskał tytuł doktora medycyny weterynaryjnej. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923 był komendantem Kadry Okręgowego Szpitala Koni VI we Lwowie. Od 1924, jako oficer nadetatowy Kadry Okręgowego Szpitala Koni VIII w Toruniu, pełnił stanowisko szefem szefostwa weterynaryjnego, później jako naczelny lekarz weterynarii (szef służby weterynaryjnej) Dowództwa Okręgu Korpusu nr VIII w Toruniu. W 1930 był członkiem państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla podkuwaczy koni. Został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 sierpnia 1931. W 1934 był zweryfikowany w korpusie oficerów weterynaryjnych, lekarze weterynaryjni z lokatą 6.

Jako emerytowany oficer w 1932 zamieszkiwał przy ulicy Henryka Sienkiewicza w Toruniu 23. Później mieszkał we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-25 oznaczony numerem 862). Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego żoną była Stanisława z domu Korosteńska, z którą miał syna Jana (1909–1940, jako podporucznik artylerii także został ofiarą zbrodni katyńskiej, zamordowany w Katyniu). Inny syn Kazimierza Deszberga urodził się w czerwcu w 1928.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. .
  2. ↑ Kronika. „Słowo Polskie”, s. 2, Nr 115 z 15 maja 1899. 
  3. ↑ Kronika. „Gazeta Narodowa”, s. 2, Nr 152 z 3 czerwca 1899. 
  4. ↑ Kronika lwowska. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 152 z 8 lipca 1903. 
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1399.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1268.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1389.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 59, 1265.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 757.
  10. ↑ Dział urzędowy. Rozporządzenie wojewody pomorskiego z dnia 1 marca 1930 r. o komisjach egzaminacyjnych dla podkuwaczy. „Pomorski Dziennik Wojewódzki”, s. 2, Nr 7 z 1 kwietnia 1930. 
  11. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Przeniesienia w stan spoczynku. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 225, Nr 5 z 3 sierpnia 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  12. ↑ Część adresowa. W: Alfred Krzyżanowski: Księga adresowa i informacyjna miasta Torunia. Toruń: 1932, s. 268.
  13. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 254. ISBN 83-7001-294-9.
  14. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 17. .
  15. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 104. .
  16. ↑ Z urzędu stanu cywilnego. Urodzenia. „Słowo Pomorskie”, s. 8, Nr 143 z 23 czerwca 1928. 
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu administracji i wiedzy lekarskiej w wojsku”.

Bibliografia

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot