Kazimierz Falewicz
W tym artykule zajmiemy się tematem Kazimierz Falewicz, który jest niezwykle ważny ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Kazimierz Falewicz wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na wiele aspektów życia codziennego. Konieczne jest głębsze zgłębienie tego tematu, aby lepiej zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia związane z Kazimierz Falewicz, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję, która pozwoli czytelnikowi zagłębić się w jego złożoność i znaczenie. Bez wątpienia Kazimierz Falewicz to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie i omówienie, dlatego istotne jest, aby zająć się nim w sposób rygorystyczny i wyczerpujący.
 major artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1993 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1925–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
20 pułk artylerii lekkiej, |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Kazimierz Falewicz, ps. „Mścibór”, „Antoni”, „Pobóg”, „Suwalski”, „Czerwiński” (ur. 23 października 1898 w Wilnie, zm. 2 grudnia 1993 w Londynie) – major artylerii Wojska Polskiego, Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 23 października 1898 w Wilnie, w rodzinie Jana Marcina, właściciela ziemskiego, posła na Sejm Litwy Środkowej, marszałka sejmiku wileńsko-trockiego, i Wandy z Prus-Węckowskich. Uczył się w Szkole Handlowej w Petersburgu, gdzie w 1916 otrzymał świadectwo dojrzałości. Od stycznia do sierpnia 1917 szkolił się w Michajłowskiej Szkole Artylerii w Petersburgu. Następnie do lipca 1918 był oficerem I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Po powrocie do kraju od listopada 1918 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Jako oficer 3. DAK brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od października 1922 do listopada 1923 był dowódcą 3. Baterii 3. DAK. W 1923 ukończył studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Od grudnia 1923 do 1927 służył w 5. DAK. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. W styczniu 1928 przeniesiony został do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii. W grudniu 1932 przeniesiony został do 20 pułku artylerii lekkiej w garnizonie Baranowicze. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Po awansie został wyznaczony na stanowisko dowódcy dywizjonu. W czerwcu 1936 został zastępcą dowódcy 4 dywizjonu artylerii konnej w Suwałkach. W czerwcu 1938 objął dowództwo II dywizjonu 4 pułku artylerii lekkiej w Inowrocławiu. Na tym samym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939. 16 września 1939, w czasie bitwy nad Bzurą został ciężko ranny - do listopada 1940 przebywał w szpitalach. Po wyjściu ze szpitala działał w konspiracji, od stycznia 1941 w ZWZ-AK.
W czerwcu 1944 roku został mianowany podpułkownikiem Narodowych Sił Zbrojnych oraz p.o. szefa sztabu Komendy Głównej NSZ. Wziął udział w powstaniu warszawskim, dowodził odcinkiem obrony zabudowań Politechniki w Zgrupowaniu Golskiego. Ranny 23 sierpnia, pełnił funkcję oficera do zleceń w sztabie podpułkownika „Topora” (Jacka Bętkowskiego). Po upadku powstania wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną i został osadzony w Pruszkowie. Był zastępcą komendanta okręgu poznańskiego AK.
W maju 1945 został aresztowany przez NKWD w Zabrzu. Po ucieczce z więzienia ukrywał się, a na początku 1946 wyjechał z kraju. Zginął 2 grudnia 1993 w wypadku samochodowym w Londynie.
Był mężem Salomei z Baranowskich, z którą miał córkę Wandę Teresę i syna Karola Jana Kazimierza.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych (15 września 1944)
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)
Przypisy
- ↑ Powstańcze Biogramy - Kazimierz Falewicz , www.1944.pl (pol.).
- ↑ ppłk WP II RP/AK/NSZ Kazimierz Falewicz "Mścibór", "Antoni" - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy , www.ogrodywspomnien.pl .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 724.
- ↑ a b Dodatek specjalny IPN, Niezależna Gazeta Polska, Nr 8 (42) z 7 sierpnia 2009 r., ISSN 1895-4960, s. IV.
- ↑ Ćwierć wieku temu zginął ppłk NSZ Kazimierz Falewicz ps. „Suwalski” , PRAWY.PL .
- ↑ a b Falewicz Kazimierz , Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, 12 lipca 2020 (pol.).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Rafał Sierchuła, Biografie. Kazimierz Falewicz (1898–1993). endecja.pl. .