Kołczyn (gromada)

W dzisiejszym świecie Kołczyn (gromada) to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od naukowców i ekspertów w danej dziedzinie, po osoby po prostu poszukujące ogólnych informacji, Kołczyn (gromada) stał się kluczowym punktem odniesienia we współczesnej kulturze. Dzięki swojemu wpływowi na różne aspekty społeczeństwa Kołczyn (gromada) wywołał debaty, dyskusje i refleksje, które mają na celu zrozumienie jego znaczenia w obecnym kontekście. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Kołczyn (gromada), od jego powstania po ewolucję, aby rzucić światło na jeden z najbardziej istotnych obecnie tematów.

Kołczyn
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

zielonogórskie

Powiat

sulęciński

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Kołczyn

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

9

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

22

brak współrzędnych

Kołczyn – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Kołczyn z siedzibą GRN w Kołczynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie sulęcińskim w woj. zielonogórskim na mocy uchwały nr V/24/54 WRN w Zielonej Górze z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Kołczyn, Brzozowa, Maszków, Dębokierz, Łukomin, Rudnica, Łąków i Krzemów ze zniesionej gminy Kołczyn oraz obszar dotychczasowej gromady Studzionka ze zniesionej gminy Krzeszyce w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 22 członków gromadzkiej rady narodowej.

1 stycznia 1958 do gromady Krzeszyce włączono wieś Rudna z nowo utworzonej gromady Sulęcin w tymże powiecie.

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr V/24/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu sulęcińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 4 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 5 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 4 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 55)
  7. Uchwała Nr XLVI/170/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sulęcinie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 7 października 1954 r., Nr. 8, Poz. 43)
  8. Uchwała Nr V/22/57 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 15 listopada 1957 r. w sprawie zmiany siedzib oraz granic niektórych gromad (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze z dnia 14 grudnia 1957 r., Nr. 12, Poz. 65)
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.