Ośno Lubuskie
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Ośno Lubuskie, badając jego różne aspekty i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Ośno Lubuskie był tematem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Przeanalizujemy jego implikacje kulturowe, polityczne i społeczne, a także ewolucję na przestrzeni czasu. Dodatkowo sprawdzimy, jak Ośno Lubuskie wpłynął na różne aspekty życia codziennego, od mody po technologię. Bez wątpienia Ośno Lubuskie to temat zasługujący na szczególną uwagę i w tym artykule zagłębimy się w jego fascynujący świat.
| miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
 Ratusz w Ośnie Lubuskim | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Gmina | |||||
| Prawa miejskie |
przed 1347 | ||||
| Burmistrz |
Stanisław Kozłowski | ||||
| Powierzchnia |
8,01 km² | ||||
| Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
|||||
| Strefa numeracyjna |
+48 95 | ||||
| Kod pocztowy |
69-220 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
FSL | ||||
Położenie na mapie gminy Ośno Lubuskie  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |||||
Położenie na mapie powiatu słubickiego  | |||||
 52°27′08″N 14°52′39″E/52,452222 14,877500
| |||||
| TERC (TERYT) |
0805034 | ||||
| SIMC |
0935587 | ||||
Urząd miejski Rynek 169-220 Ośno Lubuskie | |||||
| Strona internetowa | |||||
Ośno Lubuskie (niem. Drossen, daw. Ośno) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, położone nad rzeką Łęczą i jeziorem Reczynek, na historycznej ziemi lubuskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ośno Lubuskie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.
Miasto o charakterze turystyczno-wypoczynkowym, położone wśród wzgórz morenowych Wysoczyzny Lubuskiej.
Ośno Lubuskie leży w historycznej ziemi lubuskiej, w ramach której od XIV wieku było stolicą regionu określanego jako ziemia torzymska.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Ośno Lubuskie liczyło 3915 mieszkańców.
Historia
.jpg)
W okresie wczesnopiastowskim istniał tu gród obronny. Wzmiankowane po raz pierwszy w 1252 r. jako „civitas forensi Osna”. Przywilej miasta uzyskało w roku 1282 od biskupów lubuskich, do których należało. Pierwszym wójtem został Dzierżko z Chyciny. Ośno stanowiło własność biskupów lubuskich, a od 1258 roku właścicielami miejscowości byli margrabiowie brandenburscy. Władztwo polskie sięgnęło tu ponownie po wybuchu wojny o przynależność ziemi lubuskiej w 1319, sięgnęły tu granice księstwa głogowskiego. W 1324 w mieście przebywał piastowski książę Jan ścinawski, później ponownie zajęte przez Brandenburgię. Formalnie biskup lubuski przekazał miasto na własność Brandenburgii w 1401 roku. Przed 1347 r. Ośno Lubuskie otrzymało pełne prawa miejskie. W 1369 roku Ośno otrzymało prawo bicia własnej monety. Początkowo była to osada targowa, gród obronny z podgrodziem, z czasem przekształciły się w miasto. W okresie średniowiecza Ośno stało się głównym ośrodkiem ziemi torzymskiej, a od 1447 roku, kiedy ustanowiono tu starostwo krajowe – stolicą ziemi torzymskiej. Było to także miasto dekanalne. Dekanat zorganizowano tu przed 1249 rokiem. Obejmował on 42 kościoły i był największy w całej diecezji. Od 1373 do 1415 wraz z Brandenburgią we władaniu Korony Czeskiej.
Wiele razy miasto płonęło, nie omijały go wojny i zarazy. Miasto słynęło z piwa ośnieńskiego, uprawy kwiatów (plantacje konwalii, stąd nazwa niem. Maiblumenstadt), szparagów i porzeczek. W 1565 roku w Ośnie było 857 warzelni piwa, a w XVIII wieku istniało 157 warsztatów tkackich. W 1584 roku nadano mu prawo urządzania dwóch jarmarków rocznie.
Od roku 1810 miasto było stolicą tzw. Ziemi Torzymskiej. Od 1871 w składzie Niemiec.
W 1945 r. zniszczone w 70% miasto zostało włączone do Polski. Dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec. W 1946 zatwierdzono urzędowo nazwę Ośno, w 1948 zatwierdzono obecną nazwę.
W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Państwowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej w Ośnie Lubuskim.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:
- układ urbanistyczny
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Jakuba, gotycki z lat 1298–1380 do XIX wieku; najstarsza budowla miasta; kościół posiada wysoką masywną wieżę ozdobioną blendami, wewnątrz m.in. późnorenesansowy polichromowany ołtarz z 1627 roku, ambona z 1619 roku, kamienna chrzcielnica z 1667 roku
- kościół Gminy Nowoapostolskiej, obecnie rzymskokatolicki filialny pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża, Al. Pokoju, z 1933 roku
- kaplica cmentarna pod wezwaniem św. Gertrudy, późnogotycka z połowy XV wieku na cmentarzu
_-_panoramio.jpg)
.jpg)
- mury obronne, z XIV–XV wieku, średniowieczne mury miejski wzniesione w 1477 roku, w których umieszczono 12 baszt; mury otaczają miasto na długości 1350 metrów, są zbudowane z głazów narzutowych, nadbudowane i uzupełniane cegłami
- ratusz z 1517, odbudowany 1842–44, neogotycki ratusz, który stoi na miejscu gotyckiego, wybudowany według projektu architekt Emila Flaminiusa
- dom, ul. 1 Maja 32, szachulcowy, z XVIII wieku/XIX wieku, nie istnieje
inne zabytki:
- synagoga
- stara synagoga
- cmentarz żydowski
- wieża ciśnień z 1903 roku
- liczne kamienice z XVIII i XIX wieku
- kamienna wieża widokowa przy ul. Gronowskiej, zbudowana w 1937 roku na cześć Dietricha Eckarta – jednego z przywódców NSDAP.
Demografia
.svg)
Według danych z 30 czerwca 2016 r. miasto miało 3904 mieszkańców.
Edukacja
W miejscowości funkcjonuje Szkoła Podstawowa im. Marii Skłodowskiej-Curie. W budynku mieścił się uprzednio Zespół Szkół Publicznych. Do szkoły uczęszcza Sara James, uzdolniona muzycznie uczestniczka międzynarodowych konkursów.
Miasto prowadzi Przedszkole Samorządowe i Miejski Dom Kultury.
Sport i rekreacja
W Ośnie Lubuskim przy Szkole Podstawowej powstała w 2005 hala sportowa, wyposażona w boiska, sanitariaty oraz widownię na 200 miejsc. Znajduje się tu także Stadion Miejski o pojemności 700 widzów (w tym 360 miejsc siedzących).
Swoją siedzibę ma tu Miejski Klub Sportowy „Spójnia” Ośno Lubuskie, założony w roku 1948 pod nazwą „Chrobry”, grający w IV lidze. Barwy zespołu: biało-czerwono-żółte.
W mieście znajdują się zespoły zieleni miejskiej takie jak Park „Stary Rynek” oraz Park „Słowackiego”.
Transport
.jpg)
Transport drogowy
Miasto znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 137 Słubice-Kowalów-Ośno Lubuskie-Międzyrzecz-Trzciel oraz przy drodze wojewódzkiej nr 134 Urad-Rzepin-Ośno Lubuskie-Radachów.
Transport kolejowy
W Ośnie Lubuskim znajduje się stacja kolejowa Ośno Lubuskie, która znajduje się na linii kolejowej nr 364 łączącej Rzepin z Wierzbnem.
Wspólnoty wyznaniowe
Bibliografia
- Urząd Miasta i Gminy w Ośnie Lubuskim, Ośno Lubuskie: Plan miasta, Wydanie II 2003/2004, ISBN 83-87873-20-9.
- Wojciech Eckert: System obronny Ośna Lubuskiego. Piękno do odkrycia = The fortification of Ośno Lubuskie. A beauty to be discovered, Czasopismo Techniczne – Architektura, zeszyt 7, 2009, s. 235-238.
- Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.
- Roland Semik: Ratusz miejski w Ośnie Lubuskim, w: Wiadomości Powiatowe – biuletyn powiatu słubickiego, grudzień 2013, s. 10 (ISSN 2299-1921).
Przypisy
- ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny , demografia.stat.gov.pl .
- ↑ Ośno Lubuskie, Encyklopedia PWN .
- ↑ Ośno Lubuskie – miasto otoczone murami. lubuskie.pl, 4 sierpnia 2015. . .
- ↑ Marian Eckert, Zarys dziejów Rzepina, „Rocznik Lubuski”, t. 3, red. nacz. Wiesław Sauter, Lubuskie Towarzystwo Kultury, Zielona Góra 1962, s. 158.
- ↑ Muzeum Ziemi Torzymskiej. osno.mserwer.pl. . .
- ↑ Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, str. 221
- ↑ a b c d e Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Ośno Lubuskie. . . (pol.).
- ↑ Edward Rymar, Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką, w: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, nr 4/1979, s. 489
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ Mapa topograficzna - Geoportal. .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 56. .
- ↑ a b Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Monografia Od Drossen do Ośna Lubuskiego. . . (pol.).
- ↑ Turystyka lubuskie + Historyczne , www.lubtur.pl (pol.).
- ↑ Ośno Lubuskie – Kamienna wieża widokowa. Atrakcje turystyczne Ośna Lubuskiego. Ciekawe miejsca Ośna Lubuskiego , www.polskaniezwykla.pl .
- ↑ Ludność Ośna Lubuskiego w latach 1933–1939. . (niem.).
- ↑ Ośno Lubuskie w liczbach , Polska w liczbach , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Plan odnowy miejscowości Ośno Lubuskie (Stan w dniu 31 12 2010 r.), Urząd miasta i gminy Ośno Lubuskie.
- ↑ Szkoła Podstawowa w Ośnie Lubuskim , Gmina Ośno Lubuskie (pol.).
- ↑ Szkoła Podstawowa im. Marii Skłodowskiej-Curie w Ośnie Lubuskim , zsposno.superszkolna.pl .
- ↑ E.U, Umowa na termomodernizację szkoły w Ośnie podpisana , Gmina Ośno Lubuskie, 15 kwietnia 2020 (pol.).
- ↑ Sara Egwu-James – kim jest laureatka programu Szansa na Sukces? , Eurowizja.org - najwięcej o Eurowizji, 26 września 2021 (pol.).
- ↑ Gabrysia Farbotko, Kim jest Sara Egwu James? Skąd taka siła głosu, w tak małej osobie? , Portal I Love Słubice - Całym sercem dla powiatu słubickiego!, 9 lipca 2020 (pol.).
- ↑ a b Gmina_Ośno_Lubuskie, Jednostki organizacyjne .
- ↑ Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Budowa hali sportowej przy Zespole Szkól Publicznych w Ośnie Lubuskim. . .
- ↑ 90minut.pl: Skarb - Spójnia Ośno Lubuskie. .
- ↑ spojnia.osno.info: Kronika sportowa MKS Spójnia Ośno Lubuskie.. .
- ↑ Pojezierze Lubuskie. Mapa turystyczna 1:120 000. Zakł. Kartogr. Sygnatura, Zielona Góra. 2007. ISBN 978-83-7499-100-1.
- ↑ kolej.one.pl: linia Rzepin-Wierzbno. .
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org .
Linki zewnętrzne
- Film promocyjny
- Ośno Lubuskie Dokument Moje Miasteczko cz 1.
- Ośno Lubuskie zabytki 2010
- Fotografie i pocztówki z Ośna Lubuskiego
- Stowarzyszenie Morsy Ośno Lubuskie. morsyosno.pl. .
| Miasta na prawach powiatu | |
|---|---|
| Miasta powiatowe | |
| Miasta gminne |
|
