W dzisiejszym świecie Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w Krakowie staje się coraz bardziej istotny w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po technologię, rozrywkę i kulturę, Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w Krakowie stał się głównym tematem, który budzi zainteresowanie ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. Jego wpływ jest niezaprzeczalny, a jego obecność jest odczuwalna w każdym aspekcie codziennego życia. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w Krakowie, analizując jego wpływ w różnych dziedzinach i badając, jak ukształtował sposób, w jaki myślimy i działamy we współczesnym świecie.
A-25 z 2 maja 1974 | |||||||||||
kościół konwentualny karmelitanek bosych kościół parafialny | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Adres |
ul. Kopernika 44 | ||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia |
św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża | ||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||
50°03′49,4″N 19°57′10,0″E/50,063722 19,952778 |
Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża – rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny karmelitanek bosych znajdujący się w Krakowie w dzielnicy II przy ul. Kopernika 44, na Wesołej.
Zbudowany został w latach 1720–1730 z fundacji kanclerza Jana Szembeka, konsekracji nowej świątyni dokonał w 1730 biskup warmiński Krzysztof Jan Szembek, brat fundatora. W drugiej połowie XVIII w. przeniosły się tutaj z domu zakonnego przy kościele św. Marcina karmelitanki.
Kościół zbudowany jest w stylu barokowym, na planie krzyża greckiego. Skromną fasadę z pilastrami zdobi portal. Przed kościołem wznosi się kolumna marmurowa z 1668. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Teresy z Avili ofiarowany przez fundatora.
Z kościołem związana jest historia zakonnicy Barbary Ubryk, która po dziwnych zachowaniach, śmiechu na głos w kościele, trwających wiele godzin spowiedziach i napadach egzaltowanej pobożności została zamurowana w celi, w której w nieludzkich warunkach więziona była 21 lat (od 1848 do 1869). Wieść o tym wywołała skandal i rozruchy przeciwko duchowieństwu.