Kolej Nadwiślańska

var1 to motyw, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie ludzi na całym świecie. Od dłuższego czasu var1 jest przedmiotem debaty i dyskusji, generując sprzeczne opinie i dogłębne analizy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną var1, od jej pochodzenia po dzisiejsze znaczenie. Idąc tym tropem, zagłębimy się w jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych obszarach. Bez wątpienia var1 to temat, który zasługuje na analizę z różnych perspektyw, a w kolejnych wierszach zagłębimy się w jego złożoność, aby zrozumieć jego liczne aspekty.

Droga Żelazna Nadwiślańska
Привислинская железная дорога
Dane podstawowe
Zarządca

Towarzystwo Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej L. Kronenberga

Długość

522 km

Rozstaw szyn

1524 mm

Sieć trakcyjna

brak

Zdjęcie LK
Stacja graniczna w Mławie, obecnie nieistniejąca
Historia
Rok otwarcia

1877

Zabytkowy dworzec główny PKP w Lublinie z 1877 roku

Kolej Nadwiślańska (Droga Żelazna Nadwiślańska, ros. Привислинская железная дорога, Priwislinskaja żeleznaja doroga) – linia kolejowa na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim otwarta 29 sierpnia 1877. Prowadziła od wówczas nadgranicznego miasta Mława przez Warszawę, Lublin i Chełm do Kowla. Linia liczyła 522 km toru o rozstawie rosyjskim (1524 mm), w 1887 r. pracowało na niej 2364 pracowników.

Historia

Stacja kolejowa w Dęblinie
Dworzec kolejowy w Kowlu

Na terenach przygranicznych Królestwa Polskiego linie kolejowe powstawały z dużym opóźnieniem w stosunku do reszty kraju i terenów zaborów (szczególnie pruskiego).

Powstanie Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej połączyło położone na Wołyniu miasto Kowel i urodzajne ziemie lubelskie z Chełmem i Lublinem z ufortyfikowaną linią rzeki Wisły. Budowę trasy kolei nadwiślańskiej ukończono wkrótce po oddaniu do użytku kolei obwodowej w Warszawie. Dalej kolej biegła na północ przez Modlin do Mławy, a tuż za nią (na granicy z Prusami) łączyła się z linią kolejową prowadzącą od miejscowości Iłowo przez Działdowo do Gdańska. W Warszawie linia miała połączenie z wszystkimi ważnymi trasami (linia Terespolska, Petersburska, Wiedeńska i kolej obwodowa). Łączna długość linii kolejowej, z 24 znajdującymi się na niej stacjami, wynosiła 475 km.

Kolej szerokotorowa o standardzie rosyjskim przebiegała wzdłuż przypuszczalnej linii frontu i łączyła ze sobą najważniejsze twierdze rosyjskie na terenie Królestwa Polskiego: Warszawę, Nowogieorgiewsk (Modlin) i Iwanogród (Dęblin) z rosyjskimi twierdzami na Wołyniu: Łuckiem, Równem i Dubnem. Pozwalało to na szybki transport wojska, amunicji i sprzętu. Kolej Nadwiślańska była więc obiektem o ważnym znaczeniu strategicznym. 17 sierpnia?/29 sierpnia 1877 oddano do użytku Kolej Nadwiślańską. Według innych źródeł, kolej ta została otwarta 20 września 1876 r.

Początkowo największym warszawskim dworcem linii był drewniany Dworzec Warszawa-Praga (zniszczony) na Nowym Bródnie. Jednym z najważniejszych i najbardziej okazałych dworców na całej trasie był wybudowany jeszcze w 1877 Dworzec Główny w Lublinie. W lecie tego samego roku oddano do użytku pierwszy, drewniany, lecz okazały, dworzec kolejowy w Chełmie. Był on jednym z dworców ówczesnej III klasy na całej Drodze Żelaznej Nadwiślańskiej. Główny dworzec tej linii powstał w Warszawie dopiero w 1880 niedaleko Cytadeli i pierwotnie nazywał się Dworzec Główny Kolei Nadwiślańskich. Na początku XX wieku nazwę zmieniono na Dworzec Kowelski. Został zniszczony w sierpniu 1915 roku, podczas wycofywania się Rosjan z Warszawy, a po I wojnie światowej wybudowano w tym miejscu Dworzec Gdański.

W okolicach Warszawy Kolej Nadwiślańska w roku 1894 miała przystanki w Nowym Dworze, Jabłonnie, na Nowej Pradze (przystanek Praga – Nowa Praga nie była jeszcze wtedy częścią Warszawy), Wawrze, Otwocku. Przed 1939 rokiem przebiegała przez 13 stacji i przystanków osobowych: Warszawa Choszczówka, Warszawa Płudy, Warszawa Żerań, Warszawa Toruńska, Warszawa Praga, Warszawa Olszynka Grochowska, Warszawa Gocławek, Warszawa Wawer, Warszawa Anin, Warszawa Międzylesie, Warszawa Radość, Warszawa Miedzeszyn, Warszawa Falenica.

W 1896 roku Kolej Nadwiślańska została połączona z Koleją Warszawsko-Terespolską w Koleje Nadwiślańskie (ros. Priwislinskije żeleznyje dorogi), a w 1897 roku włączono w ich skład jeszcze Kolej Iwangorodzko-Dąbrowską.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Kolej Nadwiślańska, Encyklopedia PWN .
  2. Kurjer Warszawski / [red. W. Szymanowski]. 1877, nr 190 + dod., 29 sierpnia 1877 .
  3. źródło: zbiory własne RM: Krótka historia kolei w Warszawie. 1877: Kolej Nadwiślańska.. Fundacja „Warszawa1939.pl” . warszawa1939.pl. .
  4. Krzysztof Oktabiński: Narodziny kurortu Otwock Stacyjny. Linia otwocka . linia.com.pl, 28 stycznia 2005. . (2007-05-15)].
  5. W.A. Rakow: Łokomotiwy otieczestwiennych żeleznych dorog 1845-1955 (Локомотивы отечественных железных дорог), Moskwa 1995, ISBN 5-277-00821-7, s. 36.
  6. W.A. Rakow: Łokomotiwy otieczestwiennych żeleznych dorog 1845-1955 (Локомотивы отечественных железных дорог), Moskwa 1995, ISBN 5-277-00821-7, s. 28.

Linki zewnętrzne