Konstantyn IV

W tym artykule będziemy analizowaćKonstantyn IV, temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę we współczesnym społeczeństwie. _Var1 okazał się przedmiotem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po naukę, w tym kulturę i technologię. Jego znaczenie i wpływ na życie codzienne sprawiają, że jest to temat interesujący dla szerokiego grona osób, niezależnie od wieku, płci, poziomu społeczno-ekonomicznego czy położenia geograficznego. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Konstantyn IV, analizując jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe implikacje. Ponadto omówimy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję na ten temat, który jest dziś tak aktualny.

Konstantyn IV
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 668
do 685

Poprzednik

Konstans II

Następca

Justynian II Rhinotmetos

Dane biograficzne
Dynastia

heraklijska

Data urodzenia

649

Data śmierci

685

Ojciec

Konstans II

Matka

Fausta

Żona

Anastazja

Dzieci

Justynian II Rhinotmetos
Herakliusz

Moneta
moneta

Konstantyn IV (gr. Κωνσταντίνος, ur. 649, zm. 685) – cesarz bizantyjski w latach 668–685.

Życiorys

Był najstarszym synem cesarza Konstansa II i jego żony Fausty. Ojciec uczynił go współcesarzem w 654.

Po śmierci ojca, z silnym poparciem papieża Witaliana pokonał uzurpatora Meziziosa.

Początkowo współrządził z braćmi Teodozjuszem i Herakliuszem. W 681 roku usunął ich i skazał na karę hańbiącą obcięcia nosa. Ostatecznie po pięcioletnich (674678) walkach obronił Konstantynopol przed Arabami (podczas tego oblężenia Bizantyjczycy zastosowali pierwszy raz słynny ogień grecki). Rozbił ich flotę i zawarł z nimi pokój, który został odnowiony w 685 roku.

W 681 roku. zawarł pokój z Protobułgarami, którzy przekroczyli Dunaj i osiedlili się na ziemiach dzisiejszej Dobrudży. Data ta jest uważana za początek istnienia państwa bułgarskiego.

Z inicjatywy Konstantyna IV zwołano w 680 roku sobór konstantynopolitański III.

Jego żoną była Anastazja, Konstantyn IV miał z nią co najmniej dwóch synów:


Przypisy

  1. Kelly 2006 ↓, s. 110.

Bibliografia