Kontinuum dialektalne
W dzisiejszym świecie Kontinuum dialektalne to temat, który staje się coraz bardziej istotny i interesujący. Z czasem Kontinuum dialektalne stał się punktem odniesienia dla licznych debat, badań i dyskusji z różnych dziedzin. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy, akademicki czy społeczny, Kontinuum dialektalne wzbudził zainteresowanie szerokiego grona osób. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Kontinuum dialektalne, analizując jego wpływ, implikacje i perspektywy na przyszłość. Dodatkowo sprawdzimy, jak Kontinuum dialektalne wpłynął na nasze życie i jak może nadal wpływać na sposób, w jaki myślimy i działamy w przyszłości.
Kontinuum dialektalne, kontinuum językowe – grupa blisko spokrewnionych bytów językowych, których formy przenikają się nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic językowych. Istnieją różne kryteria kontinuum, m.in. geograficzne, na które składają się dialekty różnych miast i wsi, socjalne, gdzie dialekt zależy od warstwy społecznej (przykładowo na Jamajce).
Przykłady kontinuów językowych
- wschodniosłowiańskie kontinuum językowe: język ukraiński – język białoruski – język rosyjski
- zachodniosłowiańskie kontinuum językowe: język polski – języki łużyckie – język czeski – język słowacki
- skandynawskie kontinuum językowe: język duński – język szwedzki – język norweski – język farerski – język islandzki
- południowosłowiańskie kontinuum językowe: język słoweński – język serbskochorwacki – język macedoński – język bułgarski.
Przypisy
- ↑ Oxford Reference – dialect continuum, Oxford Reference (ang.).
- ↑ Dialect continua and isoglosses, Universität Düsseldorf (ang.).
- ↑ a b c d Chambers 1980 ↓, s. 6.
- ↑ Kuraszkiewicz 1963 ↓, s. 79–86.
Bibliografia
- J.K. Chambers: Dialectology. Cambridge: Cambridge University Press, 1980. (ang.).
- Władysław Kuraszkiewicz: Zarys dialektologii wschodniosłowiańskiej z wyborem tekstów gwarowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.