Lenno
Temat Lenno był niewyczerpanym źródłem debat i zainteresowań na przestrzeni dziejów. Od samego początku Lenno pobudzał zbiorową wyobraźnię i budził ciekawość milionów ludzi na całym świecie. Jego wpływ na społeczeństwo i jego znaczenie w różnych obszarach, takich jak kultura, polityka, nauka czy technologia, sprawiają, że jest to temat powszechnego zainteresowania. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Lenno, od jego powstania po wpływ na dzisiejszy świat, analizując jego implikacje i ewolucję w czasie.
Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i komendacji.
Czeskie léno, dolnoniemiecki len czy polskie lenno wywodzą się od wyrazu Lehen występującego zarówno w języku staro-wysoko niemieckim jak i w języku niemieckim a oznaczającego pierwotnie dzierżawę ziemi. Przedmiotem lenna była z reguły nieruchomość, choć także urząd lub renta feudalna.
Historia
- Polska posiadała lenna:
- Księstwo oświęcimskie (1563 – 1564)
- Kurlandia i Semigalia (1561 − 1795)
- Mołdawia (1387 − 1453 i 1599 − 1601),
- Prusy Zakonne (1466 − 1519),
- Prusy Książęce (1525 − 1657),
- Republika Nowogrodzka (1389 − 1392 i 1407 − 1412),
- Wołoszczyzna (1599 − 1601),
- Ziemia lęborsko-bytowska (1525 − 1657/ formalnie do 1772; od 1657 roku była to praktycznie posiadłość Brandenburgii).
- Francja:
- Imperium osmańskie podporządkowało sobie jako lenna następujące państwa:
- Bizancjum (1370 − 1402 i 1421 − 1453),
- Wołoszczyzna (1387 − 1878),
- Mołdawia (1453 − 1878),
- Chanat Krymski (1478 − 1774),
- Algieria (1520 − 1714),
- Siedmiogród (1538 − 1699),
- I Rzeczpospolita (1672 − 1673)
- Bułgaria (1878 − 1908).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Michał Sczaniecki: Powszechna historia państwa i prawa. Warszawa: LexisNexis, 2003, s. 77. ISBN 83-7334-030-0.
- ↑ Kazimierz Tymieniecki. Historia chłopów polskich do końca XIII w. 1969.; Władysław Kowalenko. Słownik starożytności słowiańskich: encyklopedyczny zarys kultury T. 3, Część 1, 1991; Benedykt Zientara. Dzieje gospodarcze Polski do 1939. 1969. s.90; Leszek Bednarczuk. Języki indoeuropejskie, T. 2, 1986 s. 772
Bibliografia
- Michał Sczaniecki: Powszechna historia państwa i prawa. Warszawa: LexisNexis, 2003, s. 77. ISBN 83-7334-030-0.