W tym artykule zajmiemy się tematem Leopold Müller, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Leopold Müller to kwestia, która wywołała debaty i dyskusje w różnych obszarach, czy to w sferze politycznej, społecznej, kulturalnej czy naukowej. Istnieje duże zainteresowanie dalszym poznaniem Leopold Müller i zrozumieniem jego konsekwencji w naszej codziennej rzeczywistości. Z tego powodu w tym artykule proponujemy analizę różnych aspektów i perspektyw związanych z Leopold Müller, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego tematu. Idąc tym tropem, zbadamy różne opinie i stanowiska, które pozwolą nam uzyskać szerszą i wzbogacającą panoramę na temat Leopold Müller.
podpułkownik dyplomowany piechoty | |
Data urodzenia |
2 stycznia 1892 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 lutego 1935 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Biro Wojskowe Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych |
Stanowiska |
szef biura |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Leopold Stanisław Müller (ur. 2 stycznia 1892, zm. 18 lutego 1935 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Urodził się 2 stycznia 1892 roku. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika. W stopniu kapitana ukończył II Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej od 1920 do 1921. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Później awansowany do stopnia majora Sztabu Generalnego piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Do jesieni 1923 jako oficer nadetatowy 37 pułku piechoty z Kutna służył w Oddziale IIIa w Biurze Ścisłej Rady Wojennej. Był współautorem, wydanej przez 1923 przez Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, kilkutomowej publikacji pt. Almanach oficerski na rok 1923/24. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. Z dniem 15 października 1923 został przydzielony do dowództwa 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa sztabu. Z dniem 1 lipca 1925 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Generalnego. W kwietniu 1928 został przeniesiony z Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do Wyższej Szkole Wojennej na stanowisko wykładowcy. Zasiadł w komitecie redakcyjnym Towarzystwa Polskiej Wiedzy Wojskowej. W październiku 1931 został przeniesiony na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Rolnictwa. Do śmierci pracował w Biurze Wojskowym Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych.
Zmarł 18 lutego 1935 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-8-12).