Ludwik Tołłoczko
W dzisiejszym świecie Ludwik Tołłoczko staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Ludwik Tołłoczko stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Ludwik Tołłoczko pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Ludwik Tołłoczko i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od powstania do transformacji w czasie, Ludwik Tołłoczko pozostaje tematem zainteresowania i znaczenia, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 października 1870 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister poczt i telegrafów | |
| Okres |
od 13 grudnia 1919 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ludwik Tołłoczko (ur. 20 października 1870 w majątku Rakowica w powiecie brzeskim guberni grodzieńskiej, zm. 9 maja 1957 w Łodzi) – polski inżynier elektryk, minister, założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. W 1888 ukończył gimnazjum w Białej Podlaskiej, zaś w 1891 Szkołę Techniczną Inżynierów i Telegrafów w Petersburgu. W 1892 odbył służbę wojskową w armii rosyjskiej, uzyskując stopień chorążego. W 1895 został inżynierem elektrykiem, a w 1897 odbył dodatkowe studia w Berlinie. W 1895 uzyskał tytuł inżyniera elektryka, a w 1897 odbył dodatkowe studia w Berlinie. W latach 1891–1897 pracował w działach technicznych Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Charkowie i Połtawie, w latach 1899–1905 kierował stacją doświadczalną i prowadził wykłady z zakresu kolei elektrycznych w Instytucie Elektrotechnicznym w Petersburgu. W 1901 objął stanowisko naczelnego inżyniera przebudowy sieci telefonów w Petersburgu. Był również jednym z projektantów i założycieli tramwajów elektrycznych w Petersburgu. W 1912 został członkiem Rady Technicznej przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów Imperium Rosyjskiego. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu wybrany na prezesa Polskiego Komitetu Demokratycznego. Z Rosji Sowieckiej do Polski przedostał się w listopadzie 1919.
Od 13 grudnia 1919 do 24 lipca 1920 był ministrem poczt i telegrafów w rządach Leopolda Skulskiego i Władysława Grabskiego. W latach późniejszych zasiadał w radach nadzorczych różnych przedsiębiorstw, m.in. Banku dla Elektryfikacji Polski i Pocztowej Kasie Oszczędności. W latach 1923–1926 był członkiem i przewodniczącym Państwowej Rady Elektrycznej, w latach 1926–1939 przewodniczył Polskiemu Komitetowi Elektrycznemu przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Od 1925 był dyrektorem Łódzkiego Towarzystwa Elektrycznego S.A., a od 1935 r. również dyrektorem przedsiębiorstwa Elektrownia Zgierska Spółka Akcyjna. Radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Łodzi.
W czasie okupacji niemieckiej 19 lutego 1943 został aresztowany przez Gestapo. Do 29 kwietnia 1943 więziony wraz z rodziną na Pawiaku. Następnie został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie przebywał do końca okupacji niemieckiej. Został uwolniony 6 lutego 1945.
Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał w Łodzi, gdzie zmarł 9 maja 1957 roku. Został pochowany na katolickiej części Cmentarza Starego w Łodzi (kwatera 5, rząd 8 grób nr 20).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1927)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)
Przypisy
- ↑ Deklaracja programowa. Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć : 28 czerwca 1922 r. /
- ↑ Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 29 stycznia 1929 r. w sprawie mianowania radców do Izby Przemysłowo-Handlowej w Łodzi (M.P. z 1929 r. nr 27, poz. 49).
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 244 „za wybitne zasługi, położone na polu organizacji życia gospodarczego”.
- ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w przemyśle”.
Bibliografia
- Tołłoczko Ludwik Kto był kim w II Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 72–73.
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
