Manfred Osten
W tym artykule poznamy fascynujący świat Manfred Osten, temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i z różnych części świata. Aby w pełni zrozumieć to zjawisko, zagłębimy się w jego historię, pochodzenie i ewolucję na przestrzeni czasu. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo i sposób, w jaki wpłynął na różne aspekty naszego codziennego życia. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy najważniejsze aspekty związane z Manfred Osten, od jego przejawów kulturowych po znaczenie w dziedzinie nauki, w celu zapewnienia kompleksowej wizji tego ekscytującego tematu.
 Manfred Osten (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1938 |
|---|---|
| Doktor nauk prawnych | |
| Specjalność: filozofia prawa | |
| Doktorat |
1969 – filozofia prawa |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Bukareszteński – 2001 Uniwersytet w Peczu – 2001 Bułgarska Akademia Nauk – 2003 | |
| Sekretarz Generalny | |
| Fundacja | |
| Okres zatrudn. |
1995 – 2004 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Manfred Osten (ur. 19 stycznia 1938 w Ludwigslust) – niemiecki dyplomata, prawnik, historyk kultury i eseista.
Życiorys
W latach 1959–1964 studiował prawo, filozofię, muzykologię i literaturoznawstwo na Uniwersytecie w Hamburgu i Monachium, jak również prawo międzynarodowe na Uniwersytecie Luksemburskim. W 1969 roku obronił doktorat poświęcony koncepcjom prawnonaturalnym we wczesnych pismach Friedricha Wilhelma Josepha von Schellinga.
W późniejszych latach pracował jako dyplomata w niemieckich placówkach we Francji, Kamerunie, Czadzie, Australii, Japonii i na Węgrzech. Pracował także w Urzędzie Prasy Auswärtiges Amt. W latach 1981–1983 współpracował z Melbourne Symphony Orchestra oraz Victoria State Opera w Melbourne jako muzyk orkiestrowy altówka (tutti). Pełni funkcję honorowego przewodniczącego Towarzystwa Schumannhaus Bonn, sprawującego pieczę nad biblioteką muzyczną domu, w którym zmarł Robert Schumann, oraz przewodniczącego Towarzystwa Przyjaciół Beethoven-Orchester Bonn.
W latach 1995–2004 pełnił funkcję sekretarza generalnego Fundacji im. Aleksandra von Humboldta. Jest autorem kilku książek poetyckich, z których tom „Drzewo podróżujących”, opatrzony ilustracjami wybitnego grafika Horsta Janssena, ukazał się w roku 1997 w polskim tłumaczeniu. Osten jest także eseistą i krytykiem literackim, piszącym dla Die Zeit, Die Welt oraz Neue Zürcher Zeitung. Zajmuje się głównie twórczością Goethego i Humboldta, zaś z literatury obcej, prozą i poezją japońską, o której napisał tom esejów „Erotyka brzoskwini” (1996). W latach 90., jako profesor wizytujący, prowadził wykłady poświęcone twórczości Goethego na Uniwersytecie w Grazu oraz Uniwersytecie w Peczu.
Odznaczony Orderem Wschodzącego Słońca (1993) oraz Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2008). Doktor honoris causa uczelni węgierskich, rumuńskich i bułgarskich. Laureat Medalu Zasługi Uniwersytetu Tacna w Peru (1998), Srebrnego Medalu Uniwersytetu Karola w Pradze (1998) oraz Medalu Zasługi Słowackiej Akademii Nauk (1998). Członek rzeczywisty Akademii Nauk i Literatury w Moguncji (2001) oraz Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Salzburgu (2010).
Przypisy
- ↑ Manfred Osten – Suhrkamp Insel Autoren Autorendetail , www.suhrkamp.de .
- ↑ SWR Fernsehen, Video „Dr. Manfred Osten Leibniz oder die Entbarbarisierung Europas” – Tele-Akademie , ARD Mediathek, 9 kwietnia 2017 (niem.).
- ↑ a b c Dr. jur. Manfred Osten: Akademie der Wissenschaften und der Literatur | Mainz , www.adwmainz.de (niem.).
- ↑ Schumannhaus Bonn e.V. – Vorstand , www.schumannhaus-bonn.de (niem.).
- ↑ r, unnamed project , beethoven.jetzt .
- ↑ czytamy , www.wbp.olsztyn.pl .
- ↑ Zum 75. Geburtstag – Manfred Osten – Ein Leben mit Goethe, „General-Anzeiger Bonn”, 18 stycznia 2013 (niem.).